ඒඩ්ස් හැදුන තාත්තගේ ළමයි

අද මම කිරිබත්ගොඩ ඉදං ගෙදර එන්ඩ එන ගමං හැදිච්ච සිකරට් තිබහට ගොඩඋනා හොද තැඹිලි වල්ලක් එල්ලලා තිබුන කඩයකට , කඩේ ඇන්ටිපා එක මං යනකොටත් හොද වෙල්ලා හැලියක් දිග ඇරගන ගැනු දෙන්නෙකුයි ගෑණියෙක් වගේ මිනිහෙකුයි එක්ක , මං තැඹිලි ගෙඩියත් බීලා සිකරට් එකකුත් ගහනකං රබර් කනෙන් උන්දලාගේ කතාව අහගන උන්නා , හරියට දෙබස් නොඇහුනාට , උන්දලා කතාව නිමකරේ  මෙන්න මෙහෙම වගේ තීරනේකටත් ඇවිත්.

‘‘ ආඩ්ස් නැයි නැයි කියුවට අනේ කවුද දන්නේ , ඒ ළමයා පන්තියේ තියාගන අනිත් ළමයින්ටත් කුනු ලෙඩ හදවන්ඩ ‘‘

අන්න එහෙම

මට ටක්ගාල මතක් උනේ අපේ අම්මා. ඒ මොකද එයත් ඔය වචනෙම පාවිච්චි කලා අවුරුදු දාසයකට දාහතකටත් කලින්

ඒ කාලේ ඔය මං තැඹිලි බීපු පලාතෙම අපි ඉන්න කාලේ , කොළඹින් සංක්‍රමණය වෙච්ච පවුලක ගෑණු ළමයෙක් එක්ක මගේ පොඩි ඇයි හොදැයියක් තිබුනා , අපේ අම්මා නං කියුවේ

‘‘උන් කැරපොතු ලංසී කියල ‘‘