2012-09-23
2012-09-14
පොඩ්ඩක් හිටහං මෙව්වා කවදා දකින්නද
මගේ පාඨක ජහමනයාට මතකද දන්නැ අර මගේ පල නොකියා පළා බෙදිල්ල කතන්දර , එතකොට තව මතකද දත්වලට වැට ගහපු සකේවුස් කතන්දරවල අයිතිකාර පොර, අපේ අර පොඩි මල්ලි අන්න පොර ගැන තමයි අදත් ලියන්නේ. ඔයාලට ආතල් එකක් දෙන්ඩ මම මේ ආයෙත් ඌ ගැන ලියුවට මොකද , මම මේක ලියන්නේ ඇත්තටම හෙණ බයේ. මොකද දන්නවද දෙකක් දාගත්ත වෙළාවට අර අපේ චන්ඩී මල්ලි විකී එක්ක එකතුවෙලා මට මෙන්න මෙහෙම කියනවා.
" උඹට පුලුවන්නං අපි දෙන්නා ගැන තව එක කතාවක් හරි ලියපන්කෝ "
" ඇයි තොපි මට මොනවා කොරන්ඩද "
" කරන එක බලන්ඩ ලියපන්කෝ "
" කොරයි මට මේක "
මම එහෙම කියුවට ඕකුන් දෙන්නගේ ඉතිහාසය ගූබෝලය දෙකම දන්න හන්දා ඇත්තටම මම ඉන්නේ ටිකක් මෙව්වා වෙලා කියන එක තමයි ඇත්තම ඇත්ත. එහෙම අවධානමක් අරගන මම ලියන එකට සලකලා ඉස්සෙල්ලම ඔය පරණ කතන්දර තූන බලලා එන්නකෝ.
දැන් ඉතින් කතන්දරය
ඒ දවස්වල පොඩි මල්ලි පොඩි කොල්ලා , (ඌ ලොකුවට හිතාගන හිටියට මටනං තාමත් හුජ්ජ කොල්ලා) ඉතින් දවසක් අපි දෙන්නා පුටාර්එකේ ටවුමට ආවා මොනවා හරි උවමනාවකට.ආයෙත් අපි ගෙදර යන ගමන් මම කඩයකට ගිහිල්ලා රිංගා එළියට එනකොට . ඒ කඩය ඉස්සරහා හැමදාම නවත්තන බස්එක ඇවිත් එතන නවත්තලා තිබ්බ හයික්ලාස් වාහනයකට හෝන් එක ගහනවා නෙමෙයි , හෝන් එක උඩ නගිනවා. ඒ වාහනයේ හිටපු තඩියා වීදුරුව පාත් කරලා
" ඇයි ඕයි මොකද "
2012-09-08
අයියා මාව බඳිනවද?
ඉස්සර මම අර චිත්තර පටි එහෙම හදාපු ආයතනයට සම්බන්දවෙලා හිටපු කාලේ වෙච්ච සීන් එකක් තමයි අද කියන්න යන්නේ.
මම ඒ දවස්වල පිස්සංකොටුවේ රූපගත කරපු , අපේ ආයතනයෙන් උපකරන සපයපු , චිත්තර පටියක වැඩ කෙරුවා.
මාසයක් විතර අංගොඩ රූපගතකිරීම් කෙරුවත් මට වාසනාව ලැබුනේ දවස් කිහිපයක් වරින් වර වැඩ කරන්න විතරයි.
මේ කියන දවසෙත් මට වැඩකරන්න අවස්ථාව ලැබුන්නෑ. එදා අපේ ආයතනයේ වෙනත් අංශයක වැඩකරපු මීත්තරයෙක් ෂූටින් බලන්න ගිහිල්ලා.
ටික වේළාවක් කට්ටියත් එක්ක කයියගගහ හිටපු පොරට පිස්සන් කොටුවේ සිරි නරඹන්ඩ හිතිලා , තනියම වාට්ටුවක් වාට්ටුවක් ගානේ විසිට් එකක් දැම්මාලු.
පොර වාට්ටු දෙකක් අතරේ තිබ්බ කොරිඩො එකක ඇවිදගන යනකොට කණුවකට පිට හේත්තූව දාගන හිටපු කෙල්ලක් හීනියට හිනාවක් දැම්මාලු.
පොරත් ලාවට හිනා පාරක් දාගෙන ගිහින් ආයෙත් හැරිලා බලන්ඩත් හිතිලා එහෙම බලන එකත් හරි නැ කියලා හිතලා තව චුට්ටක් ඉස්සරහට ගිහිල්ලම බලනවා කියලා හිතූවා විතරයි.
" ෂ්... ෂ් ..... අයියා මේ..... ටිකක් ඉන්ඩකො "
2012-09-04
'' පටි සෙරෙප්පු ''
''උක්කුං පුතේ උඹ ආවද මහත්තයො , ඔය ඇඳුම ගලවලා දිලා බත් බෙදාගන කාහං , මම මේ රෙදි කෑලි ටික මිරිකගෙන එන්නං, අපි දෙන්නා පොළට දුහලා එමු''
''අප්පේ මට බෑ. මට මහන්සියි.''
''නැත්තං තනියම ගියා කියලා උඹලගේ තාත්තා ඇවිත් මට කෑගහයි.''
''ඉතින් අම්මත් කෑගහන්ඩ.''
''ආවොත් මම උඹට ගල්සියඹලා රුපියල් දෙකක අරන් දෙනවා.''
''මම ගෙදර ඉන්නං. අම්මා එනකොට ගල්සියඹලා ගේන්ඩ.''
''මම නාගන එනකොට ලෑස්තිවෙලා හිටියේ නැත්තං බලාගනින් මම උඹට කරන දේ. මහ
මිනිහා වාගේමයි මා ගැන අනුකම්පාවක් නැ උඹගෙත්.''
බෙරි කරගත් මුහුණින් යුතු උක්කුං විසින් ගෙනවිත් දුන් කලිසම සහ කමීසය තරහින් උදුරාගත් සිරිමාවතී, කිලිටි රෙදි දැමු තහඩු බේසමට එයද ඔබා උකුලට ඔසවා සිර කරගෙන , කුස්සිය පිටිපස තිබු කොහු ලණුව ගැට ගැසු බාල්දිය රැගෙන හනිකට ගල් ළිදට පිය මැන්නාය.
බේසම ලිං මිදුලේ තැබු සිරිමාවතී බාල්දිය තුළ තිබු සල් බාර් සබන් පොත්ත සහ සිරිතුංගගේ කිලිටි සරම ලිං ගැට්ට උඩ තබා , බේසම තුළ තිබු රෙදි මතට වතුර බාල්දි කිහිපයක් ළිඳෙන් ගෙන හෙළුවාය.
තවත් වතුර බාල්දියක් රැගෙන පසකින් තැබු ඈ, සිරිතුංගගේ සරම ඔළුවෙන් ඇඟට රුවාගෙන සරමේ ඉහළ කොන කටින් සපාගන, හැඳ සිටි බාච්චු ගවුම් කඩමාල්ල උරහිසින් පන්නා බිමට හෙළුවාය. හපාගන සිටි සරම කටින් ගෙන පපුවට ගැට ගැසීමට පෙර, හිස බීමට හරවා සරම තුළින් පෙනෙන තම වැහැරුණු සිරුර සහ ගලවා දැමු වැරහැල්ල දෙස මොහොතක් බලා සිටි සිරිමාවතීගේ සිත අතීතයට දිව ගියාය.
සිරිතුංග සමග හාදව නිවසින් පලා ඒමට පෙර, මාපිය සෙවණේ ලද සියලු සුඛවිහරණයන් සිහිවන විට ඇගේ නෙතගට කඳුළක් නැගෙනුයේ තමා ගැන ඇතිවන ආත්මානුකම්පාවකින් නොව, තම දියණිය සහ පුතණුවන් ගෙවනාවූ දුක්ඛිත ජිවිතය හේතුවෙන් තමා ගැනම ඇතිවන වරදකාරී හැඟීම් නිසාය.
දියණිය උපන් විගසම වාගේ දිනයක, එවකට සිරිතුංග සමග තමන් විසු නිවසට හදිස්සියේම පැමිණි තම මව විසින් හැඳ සිටි සාරි පොටින් දෑස් පිස දමමින් පැවසූ වදන්, ළිඳ අසල සරුවට වැවුණු බට පදුරු වල සිරි සිරියට මුසුව නැවතත් දෝංකාර දෙමින් ඇසෙන්නා සේ සිරිමාවතිට දැනෙන්නට විය.
Subscribe to:
Posts (Atom)