සල් ලිඳට බැස නෑම සහ මගේ මැණික ( 1 ) එපා එපා කොල කඩන්න ගහදන්නව නේද.....

ඒ කාලේ අපි හිටපු ගෙවල්වලට ජලය සැපයුවේ දවසකට තුන්පාරක් පැයක් බැගින් විතරයි , උදේ හයට හතට එකපාරයි , දවල් දොලහට එකට එකපාරයි , ආයෙත් හවස පහට හයට , ඒකත් සමහරක්දාට වෙනස් වෙනවා පායන කාලවලට එහෙම , සමහරක්දාට ඔය සුද්දන්ගේ කාලේ හදාපු වතුර ටැංකි , සම්ප් , විදුලි රැහැන් වල දෝෂයක් ආවත් ඉතින් එහෙම්ම තමා. ඉතින් සමහරක් දාට උදේට විතරයි වතුර හම්බෙන්නේ ඒකත් පැයක් විතර ලැට් එකටම අල්ලලා තියනවා වතුර ටැංකියක් ඒකට තමා වතුර පිරෙන්නේ . ගෙදර උයන පිහන වැඩ වලට ඉතින් වතුර එන්ඩ පටන් ගත්තහම පුරවගන්ඩ ඕන . 

(ඔන්න අපේ ගේ පිටිපස්සේ වතුර ටැංකිය තාම තියේ)

උදෙන්ම ඉතින් හෙන ජෝගී , නයිටි ගහගත්ත අක්කල ඇන්ටිල වතුර ටැංකිය ලගට ඇවිත් ටැංකියට වතුර වැටෙන බටේ ගාව නැවිලා , බාජන වලට වතුර පුරවගන්නව , අක්කා ලොකු ඉස්කෝලෙකට යන හන්දා ගමේ ඉස්කෝලෙට යන මට තමා ඔය ඉස්සෙල්ලම එන මඩ මලකඩ ටික ඇරල හොද වතුර එනකොට ගෙට වතුර ගන්න වැඩේ පැවරෙන්නේ මං ඉතින් දෙපැත්තේ ගෙවල් දෙකේ උන්දැල උන්ගේ ටැංකිවලට නැවෙන දර්සනේ

ඉස්සරහින් වත් පස්සෙන්වත් නොපෙනෙන විදිහට බිම බලාගන කලයටයි අනිත් බාජනවලටයි වතුර පුරවගන ගෙට ඇවිත් , බැරල් එකත් අරගන ආයෙත් ටැංකිය ගාවට ගිහින් බිම බලාග ඉන්නව , ටැංකියේ වතුර උතුරල ගියොත් වැඩි වතුරටික පුරවගන්ඩ .

ඔය අහල පහල හැම ගෙදරකම තිබුනා ඔය වගේ බැරල් , ඒවා ඔය නිකම්ම නිකං තෙල් බැරල් නෙමෙයි , බාල්දි පාටියේ කොල්ලෝ හෙන ගණකම් ගැල්වනයිස් තහඩුවලින් කට වටේට සහ යට අඩිය වටේ සිරප් බදින කම්බි වටේට තහඩුව දාල නමල වැරගන්නපු , කට දෙපැත්තට කල්දේරං රවුම් අඩු දාල හදාපු සුපිරි බඩු , ඔය අඩු දෙක අස්සෙන් මෝල් ගස් දාල තමා වතුර පාටියේ කොල්ලෝ වතුර උස්සං යන්නේ , එතකොට බත් කල්දේරං හොදි කල්දේරං උස්සං යන්නේ.

ඉතින් ඔහොම ජල හිගයට මුහුනපාන කාලවල අපේ පිහිටට එන්නේ සලි ගහ යට ලිද, අපි ඒකට සල්බාත් කියලත් කියනවා , ඉස්සර වරාය හදන්න රේල් පාරට එහෙම ගල් කඩල තියෙන්නේ ඔය ගල් වලෙන් පස්සේ කාලෙක පොලවෙන් උඩට මතුවෙලා තිබුන ගල යටට හාරගෙන ගිහින් එක ලෙවල් එකකට කඩල නවත්තල . හිරකාරයන්ට ගල් කඩන කෝස් එක දෙන්ඩ තිබිල තියෙන් මහර හිරගෙදර විතරයි මයේ හිතේ . ඔය එක පැත්තකින් විතරක් පිහිටි පොලවට ලෙවල් වෙන්ඩ අනිත් පැති ඔක්කොම එක්කොම ගල් සහ පස් කදු වලින් බැවුමක් තියන පිට්ටනිය සහ ගවගාල , වගා පාටිය සහ පන්සල තියෙන්නේ ඔය පරණ ගල් වලේ දැන් නං ඒක ගල් වලක්ද කියලත් හොයන්න බැ

ඉතින් ඔය කාලේ ඉදන්ම ගල් කඩාපු තව ගල් වලවල් දෙකක් අදටත් තියනවා ඔය පලාතේ , එකක් නං අවුරුදු විස්සකට විතර කලින් ගල් කඩන එක නවත්තල , පස්සේ මිනිස්සු අල්ල ගත්තා , ඊටපස්සේ ඒ ලගම තිබුන දඔුව කැලයත් අල්ලගත්තා , ඔය කැලැව පොඩි එකක් උනාට ඒකේ දිවියෝ , වල් ඌරෝ , පිඔුරෝ හිටං උන්නා , අනික ඒ කාලේ ඒ අවට ගොඩක් ඉඩම් ගණ කැලැ වෙච්ච හන්දා ඒක එහෙම වෙන්ඩ ඇති , හිර ගෙදර ඉඩමත් හෙන කැලැවක් , කොටින්ම ඔය දැං මෙඩිකල් කොලෙජ් එක හරියේ ඉදන් ටිකක් ඉස්සරහට ගියහම  හම්බෙන , ලෙන්චියාවත් අන්නාසි හේන , අඹ කොටුව ඇරුනහම හිර ගෙවල් ගාවට යනකං ගණ කැලේ , අනිත් පැත්තෙං ගල්වල හරියේ ඉදන් සියබලා ගහවත්තේ ඉදන් , කැන්දලියද්ද පාලුවෙත් අතරින් පතර ගෙවල් , තිබුනට , මහ විසාල ජයකොඩි වලව්වට අයිති වෙලා තිබුන ඉඩං , ගල්වල හන්දිය පැත්තට මහර නුගේ ගොඩ පැත්තටත් එහෙමයි ,

ගොඩක්ම ඉස්සර ඔය කඩවත මහබාගේ පාර බොහොම කුඩා අතුරු පාරක්ලු , ප්‍රධාන පාර වෙලා තියෙන්නේ ඔය මහර හන්දියෙන් හැරිල එඩේරමුල්ල හරහා වත්තලට යන පාර , ඒ පාරේ දළු පිටියෙන් හැරිලා , තට්ටමේ කන්ද නැගල දෙල්පේ හන්දියෙන් එන පාරලු ඒ කාලේ මහර හිර ගෙදරට එන්ඩ පාවිච්චි කලේ .

මයේ හිතේ තවමත් නැලිගම ගල් වලේ ගල් කැඩිල්ල කෙරෙනවා , කාලයක් ඩෙවුකෝෂොවා කියන ජපං කොම්පැණියෙන් ඒ ගල්වල කරගන ගියා . ඒයාල කරේ වැඩියෙන්ම ඔය ගල් යොදාගන පෙරසවි කොන්කීරිට්  කෑලි හදන එක , ඔය පාරවල් අයිනේ තියන කාණු ගැටි , එතනින් ගියහම මුහුදු රළ නවත්තන ගැජට් වගේ කොන්කිරිට් කුට්ටි,

ඉස්සර ඒ ගල්වල අයිති වෙලා තිබිල තියෙන්නේ ප්‍රංශ කොම්පැණියකටලු , අදටත් ඒ ගමේ ඉන්නවා ලස්සන ඇස් එක්ක තඹ පාට කොන්ඩය තියන ළමයි.

ඔය දඹුව ගල් වලෙත් ( ගල්වල වත්ත ගල්වල ) ඉඩං අල්ල ගත්ත කාලේ . එක එක්කෙනා ටික ටික ගල් කැඩිල්ල කරා . එහෙම ගල් කඩාපු කෙනෙක් දැං රටේ නං දරාපු කපු මහත්තයෙක් , හිර ගෙදර ගල්වල හිර ගෙදරට අයිති උනාට , ගල් කඩපු කොම්පැනි යනවත් එක්ක එව්වායේ අයිතිය ගියේ වරාය අධිකාරියට , දඹුව ගල් වල මිනිස්සු අයිති කරගන්නකොටත් , නැලිගම ගල් වල අයිතිවෙලා තිබුනේ ඩෙවුකෝ ෂොවා එකට ඊට පස්සේ ජනාකීර්න වෙන අහල පහලින් එන විරුද්ධවාදකං , සේවක ප්‍රශ්න , උද්ගෝසනත් එක්ක එයාල දාල යනකොට , වරාය අධිකාරියෙන් සිකුයුරිටිලව දැම්මා ඔය ඉඩමට , සමහරක්විට අල්ලගනි කියල බයට වෙන්ඩ ඇති . ගල් වලේ වැඩ නොකෙරෙනකොට කලින් මෝටර් දාල ඇදල දැම්ම වතුර ඇදල දැමිල්ල නැවතුනා , ගල් වලට සුපිරියටම වතුර පිරුනා.

පස්සෙකාලේ කොම්පැනියෙන් ගල් වලේ වැඩ කරන එකා දෙන්නා වරින් වර ජපානෙට එහෙම ටික කාලෙකට රස්සාවට ඇරල හොදට අතමිට එහෙම සරු කරා , එහෙම මනුස්සයෙක් ජපන් ඉදන් එනකොට ගෙනාපු ටිවී එකකට ඇන්ටනාවක් හයි කරගන්ඩ කතා කරගන්ඩ ආවා . මමයි මගේ යාළුවෙකුයි ඒ කාලේ ඇන්ටනා හැදිල්ල ජයට කොරගන ගියා . පස්සේ ඉතින් අපි දෙන්නා කසිප්පු කට්ටක් එහෙම ගහල හිටපු පොරත් එක්ක එහෙට ගියා ඇන්ටනාවක් එහෙම අරගන ,

ඒ කාලේ හැටියට මරු බඩු කන්දරාවක් ගෙනත් තිබුනා , වැඩියෙන්ම අපි දෙන්නට හිතගියේ වීසිඩි සෙටප් එකටයි , ටිවී එකටයි . බ්‍රෑන්ඩ් එක ගුන්ඩ්රිච්, ඒ කාලේ ලංකාවේ ගුන්ඩ්රිච් බඩු තිබුනේ බොහොම ටිකයි. හිතේ ආසාවට මං සෙටප් එක අතගානකොට යාළුවා රිමෝට් දෙක අතට අරං බලනවා , අපි දෙන්නගේ කතාව දැං මෙව්වායේ අළුත් තාක්ශනය , නිමාවේ තියන හුරුබුහුටි බව එහෙම.

‘‘කොහොමද මල්ලි හොදයි නේද , අතට අරං උස්සල බලල බරම බඩු තමයි මං ගත්තේ , අපේ මෙයාට මිරිස් කොටන එකක් ගෙනාව ඒක මිරිස් ගලට වඩා බරයි ‘‘

කටට ආපු තද හිනාව නවත්ත ගත්තේ අපි හරිම අමාරුවෙන්

මට මතකයි එක පාරක් වරාය සකුරිටි කෙනෙක් නාන්ඩ ගිහින් ගිලිලා මරිල අපි ගියා බලන්ඩ , මාළු රුවනා තමයි හොයල හොයල අඩි පනහ හැට ජඹුර වතුරෙන් මිනිය ගොඩ ගත්තේ , පොලිසිය එනකොට , මහා පස්කදු බඩගාල කොල්ලා මිසින්ග් , ගොඩ ගත්ත එකාට කට උත්තර දෙන්ඩ පොලිසිය කතා කරනකොට හිටියනං , තියන වරෙන්තු වලට උෟව ගෙනියන හන්දා ගානට කැපිල ගිහින් ඌ ආරස්සා උනා , නීතියට වරදකාරයෙක් උනාට හොද කොල්ලෙක් . මං හරි කැමතියි ඌට , ගොඩ කාලෙකින් දැක්කේ නැ.

 අතීතේ එහෙම උනාට ඒ අල්ලගත්ත ඉඩම් දැං පර්චර්ස් එක ලක්සගානකට විකිනෙනවා , ඒ දවස්වල අපේ යාළුවෝ ඔය ඉඩං අල්ලන්ඩ යනකොට .

‘‘තාත්තේ මාත් කෝටු ටිකක් කපාගන ගිහින් ඉඩමක් අල්ලගන්නං ‘‘

කියුවහම අපේ තාත්තගේ මහකමට

‘‘ගුටි නොකා ගෙදරට වෙලා හිටහං ‘‘

කියුව හන්දා මාත් කරබාගන නිකං හිටියා , තාත්ත මොන හේතුවකට එහෙම කියුව උනත් මටනං දැං හිතෙන්නේ මහම මහ අපරාදයක් කියල,

ඔය ගල් වලවල් තුනෙන්ම කඩන ගල් අතීතේ ගෙනියල තියෙන්නේ කෝච්චියෙන් , ඒ රේල් පාර ඇවිත් තියෙන්නේ රාගම ඉස්ටේසමට කලින් සමගි මාවත ( ඒ කාලේ කියුවේ දෙමළ පුරය කියල ) මන් දන්න කාලෙටත් ගොඩක් කලින් තමයි ඒ රේල් පාරේ මිනිස්සු ගෙවල් හදල තියෙන්නේ, මේ මැතක් වෙනකං ඔය පාරවල් වල රේල් පිල , යකඩ ටෙලි ෆෝන් කනු තිබුනත් දැන් ඒවා මිනිස්සු ගලවලා

මේ ලාරෝස පාට කැත සහ ඇද ඉරක් ඇදල තියෙන්නේ රාගම ඉස්ටේසමට ටිකක් කලින් ඉදන් හැරිලා ඔය ගල් වලවල් තුනට එන්න රේල් පාර පටන් ගත්ත හැටි, ටිකක් ඉස්සරහට ඇවිත් වයි හැඩයට උඩට බෙදිලා යන්නේ දඹුව ගල්වල වත්තට යන පාර , එතනින් යටට බෙදිලා යන්නේ හිරගෙදර ගල්වලට සහ නැලිගම ගල්වලට යන රේල් පාර ( පීන්තුරය උඩ ක්ලික් කරල ලොකු කරගන්න )

එතනින් ඇවිත් ඔය ආයෙත් උඩට බෙදෙන්නේ හිර ගෙදර ගල්වලට යන පාර , යටට බෙදිලා යන්නේ නැලිගම ගල් වලට යන පාර. ඔය ගල් කිරනවත්ත කියන හරියේ තමයි ගල් මැනල කරල පටවලා තියෙන්නේ , පොලවේ කළු ගල් කෑලි සහ ගල්කුඩු බහුලයි




ඉස්සෙල්ලම උඩට බෙදුන පාර දැන් ලංකාමාතා පාර කියන පාර දිගේ ගිහින් අන්නාසි හේන හන්දියෙන් රිංගුවා දමුව කැලය මැද්දට එතනින් කෙලින්ම ගල්වල වත්ත ගල්වලට

ඔය නිල්පාටින් සලකුනු කරල තියන තැන තමයි රේල් පෙට්ටිය තිබුනේ

මේ රාගම කඩවත පාර හරහා ගිය ප්‍රධාන රේල් පාර

මෙතනින් වමට දඹුවට දකුනට නැලිගමට සහ හිරගෙදරට

නැලිගම ගල්වලට සහ හිර ගෙදර ගල්වලට රේල් පාර බෙදෙන තැන

නැලිගම ගල්වලට යන රේල් පාර

මං රාගමට ආපු මුල් කාලේ දඹුව කැලය මැද්දේ රේල් පීලි උඩ තිබුන කෝච්චි පෙට්ටියක දිරාගිය යකඩ කොටස් තිබුනා , එතන තිබුනා දඹුව කැලයටම තිබුන අසාමාන්‍ය ප්‍රමාණයේ එරමිනියා හැදෙන වැලක්  , මගේ යාළුවෙක් කියපු විදිහට උෟ පොඩිම පොඩි කාලෙත් ඒ කෝච්චි පෙට්ටියේ  ලෑලි වලින් කරපු කොටස් හොදට තිබිලා තියනවා , නොතෙමී ඉන්න තරමටම , ගොඩාක් ඉස්සර පොරගේ ආච්චිම්මා ඉදලා තියෙන්නේ කෙල්ල කාලේ ඒ පෙට්ටියේ , හැබැයි ඔය ඉඩං අල්ලාගන්න කොට උන් කවුරුවත් ඒක ඉන්නක් හිටවලා එක බිම් අගලක් ඇල්ලුවේ නැ , සමහරක් විට අක්කර ගානක් තිබුන නිසා හරි ඒ මිනිස්සු එදා වේල ගැන විතරක් හිතලා ජීවිතේ සතුටින් විදින අය හින්දා වෙන්න ඇති. සමහරක් වෙලාවට මට හිතෙනවා එහෙම හිතන එක තමයි නෝමල් කියල , ඇයි දෙයියනේ අපි සත්තුනේ , අපි කරන විගඩං කන්දරාවක් , මේක වෙලාවකට මහ පිස්සුවක්.

ඔය කෝචිචි පෙට්ටිය සහ ඒ අවට ඉස්සරම ඉස්සර  කාලේ තිබුන සුන්දරත්වය , වෙච්ච කෙරිච්ච දේවල් , මිනී මැරුම් , ප්‍රභූවරුන්ගේ ආතල් ජීවිත , ඒ කාලේ හිටිය ප්‍රභූවරුන්ගේ සහ දැන් ඉන්න ධනකුවේරයන්ගේ වතුර මාරුකරගැනිමට ලැබෙන තුටු පඩුරු , දැන් ඇත්තන්ගේ සහ පෙර ඇත්තන්ගේ වෙනස , හැම දාම නැත්තාට වෙන අසාදාරනකං සහ හිලේ බලේ අනුසාරයෙන් ගොඩ යෑම , ඒ බලෙන් අඩුම තරමේ ඉස්සරහට පරංපරා දෙකතුනක්වත් ගොඩ යෑම ගැන මං කතා කරන්ඩ යන්නේ නැ .

මොකද ඔව්වා කියන්ඩ නං දැං ඉන්න උන් ගැනත් කතා කරන්ඩ වෙන හන්දා.මං අවුලක් නැතුව ලියයි හැබැයි මේවායේ අගක් මුල්ක හොයාගන්ඩ පුලුවන් උන් අල කරලා වන කරල දැම්මොත් අනුන්ගේ පවකට මට නිරපරාදේ අපාගත වෙන්ඩ වෙනවා , මැරුනට පස්සේ වෙන දේවල් නෙමෙයි මිහිපිටම.

ඉතින් ඔය කියාපු පිට්ටනියේ තමයි මං ඉස්සෙල්ලම බයිසිකලයක් පැද්දේ , ඒ මංගලගේ බයිසිකලේ ඒක බී එම් එක්ස් එකකුත් නෙමෙයි චොපර් එකකුත් නෙමෙයි වගේ එකක් , දෙක මැද්දේ කොහෙන් හරී  ඌට තාත්ත ගෙනත් දුන්න එකක් ,මට ඒ කාලේ බයිසිකලයක් තිබුනේ නැ , සැහෙන කාලයක් ඉන්ටර්ඩික් වෙලා ඉදල රස්සාව හම්බෙච්ච ගමං අපේ තාත්තට රේස් දිනුමක් ලැබිලා තමයි ඒක මට මගේ බයිසිකලය ඇරං  දුන්නේ , ෆෝනැක්ස්ද කොහෙද නම මේරුන් පාටට හුරු රතු පාට ස්පෝට් එකක් , බයිසිකලේ ගත්තේ මායාදුන්න එකෙන් , ඒක ගන්න යනකොට තාත්ත ටිකක් දාල හිටිය හන්දා ඩයිනමෝවක් , බැට්රිදාන හොන් එකක් , අයිස්කිරිං නලාවක් වගේ හෙන සද්දෙ එකක් , ස්පෝක් වලට දාන ලයිට් , හැඩල් එකට දාන්ඩ ස්පොන්ජ් ඒක එහෙම ගන්ඩ අමාරුවක් උනේ නැ , ගෙදර ගෙනාපු ගමං බැනුං අහගන හැඩල් එක ගලවලා යටි අතට හයිකරල චෙන්ජරේ වගේ හදාගත්තා , නැත්තං හෙන පප්පා මොඩල් . බයිසිකලේ ගෙනාපු අලුත පැදගන පාරේ යනකොට

‘‘ආ කොල්ලෝ රේස් ඇරියස්ද ‘‘

කියල එහෙම අහනවා , මං ඉතින් හිනාවෙලා යනවා , ඔව්වට උත්තර දෙනවට වඩා බයිසිකල් ආතල් එක මට වටිනවා. ඔය බයිසිකලේ මට ලැබෙනවත් එක්කම මංගලයා ටික ටික වෙනස් උනා , අනං මනං හින්ට් පාස් කරන්ඩයි , මගේ බයිසිකලේ ඇදකුද කියන්ඩයි , රේස් එකක් යන්ඩ කතා කලත් ඔය ඉන්දියන් චයිනිස්  බයිසිකල් වලට වඩා උගේ ජපං එක සැහැල්ලු නිසා ගේමක් නැ කියල මග අරින්ඩයි , ඉරිසියාව කියන එක හරියටම තේරුංගත්තේ මං උගෙන් තමයි. පස්සේ පොර මාව හලලා සෙට් උනා නිශාන්තත් එක්ක , හැබැයි ඒකෙන් මට එක හොදක් උනා ,

ඊට ටික දවසකට පස්සේ නිශාන්තයා එක්ක ලී ගෙට්ටුව ඉස්සරහින් හැටට හැටේ පල්ලම බස්සල , වංගුවත් කෙලින් කරගන බැරියර් එකට එහා පැත්තෙන් දාගන්ඩ බැරිවෙලා , බැරියර් එකට උම්මා දීලා සතියක් දෙකක්  ඉස්පිරිතාලේ හිටියා , මංගලටත් වඩා එදා තුවාල වෙලා තිබුනේ නිශාන්තට , මංගල මා එක්ක විරසක නොවෙන්ඩ එදා ඌත් එක් හොම්බ තලාගන්නේ මං

හොම්බ එහෙමත් තලාගත්ත මංගලට බයිසිකල් තහනමක් ගෙදරින් පැමිනුනා , පස්සේ ඉතින් ඌ ඒ වාඩුවත් ඇරියේ මගේම පිටින්ම තමා , ඉස්සර තිබුන කතා බහත් නැවැත්තුව පොර මාත් එක්ක නිකං ගේමට  වාගේ ආවත් කවදාවත් චැලෙන්ජ් කරල ගහගන්ඩ නං ආවේ නැ , අත පය හෙන දිග හන්දා මට පොඩි චකිතයක් හිතේ තිබුනත් ගැහුවොත් ගහනවා , මට පයිට් එකක් දෙන්ඩ පුලුවන් කියන විස්වාසේ තිබුනත් මට හැම වෙලේම තිබුනේ ඌත් එක්ක ආයෙත් යාළුවෙන්ඩ උවමනාව , ගෙදරින් පදින්ඩ  බයිසිකලය හදලා නොදෙන , මට උගේ බයිසිකලෙන් බයිසිකල් පදින්ඩ පුරුදු  කරපු ඌට මගේ බයිසිකලේ පදින්ඩ දෙන්ඩ උවමනාව තමයි මගේ හිතේ කැරකුනේ.

අනික අපි දෙන්නා හෙන ලගින් හිටියා , මට තවමත් පාරේ බයිසික්ල පැදං යන කෙසග කොල්ලෝ දැක්කහම ඌව මතක් වෙනවා , ඌත් හරි කෙට්ටුයි , හෙන උසයි , අතපය දිගයි , ඇවිදිනකොට දණහිස් එකට වදිනවා , මම නං කවදාවත් එහෙම කතා නොකලට හැමෝම ඌට කියුවේ ......පූට්ටුවා.... කියල , කොටින්ම ....බැරැක්කේ උන් .....( අපේ තාත්තල එක්ක වැඩකරන තනිකඩයෝ සහ ක්වාර්ටස් නැති දුරපලාත්වල කසාද බැදපු උන් ) හිටන් ඌට කියුවේ ඒ නමම තමයි. හොද එකෙක් විදිහට දැනගන උන්න ඌට කවදාවත් එහෙම කියන්න මගේ දිව නැවුනේ නැ , උන්ගේ මල්ලිට නං හෙන කැරි ලයින් තිබුනේ , මං උෟට අපේ මල්ලිටත් වැඩිය කැමති නැ ,  අනික කැත නමකින් ආමන්ත්‍රනය කරනකොට දැනෙන වේදනාව මං හොදටම දන්න හන්දා.

මට මං හිතන්නේ ...කන්දෙ විදානෙලාගේ මංජුල ලක්මාල් රත්නපාල ...කියන නමට අමතරව පට බැදිච්ච නං තිහකටත් වැඩිය තියනවා .....මං ඒ ගැන පෝස්ට් එකකුත් දාල තියනවා , ඒකේ තිබුනා ඔය නං ඔක්කොම මැෂින් බිජ්ජා , අටං පකයා , අටපාස් නුගත් වේසිගේ පුතා වෙනකම්ම , මං බ්ලොග් එකට ලොග් වෙන්න මුල් කාලේ පාවිච්චි කරපු සහ මේ මෑතක් වෙනකං පාවිච්චි කරපු lakmal1325@gmail.com කියන මේල්ලුවට මට ලොග් වෙන්න බැරි වෙනකම්ම ඒ පරණ පෝස්ට් තිබුනා , එකපාරටම සමහරක් පොස්ට් වලට යන්ඩ බැරි වෙන්ඩ ගත්තා , සමහරක් එව්වායේ ( විශේෂයෙන් මහන මෙෂින් ගැන ලියපුවායේ පීන්තුර  ඩිලිට් වෙන්ඩයි ගත්තා ) . එත් මට ඕක එක පාරටම තේරුනේ නැ හරියකට. කොහොමහරි සමහරක් පරණ පෝස්ට් වල ෆොටෝ , සමහරක් පෝස්ට් එහෙම දැං නැ , මහන මෙෂින් ගැන ලියාපු සමහක් පෝස්ට් වල තිබුන පීන්තුර නැති එක තමයි ලොකුම පාඩුව , පස්සේ ඔක්කොම ඩ්රාප්ට් වලට ඇදල , බේරගන්ඩ පුලුවන් ඒවා , ආයෙත් හදල පබ්ලිෂ්කලා ,

අනික මං ටික කාලයක් බ්ලොග් අත ඇරලා වගේ හිටිය මාව කියවන අය වෙනුවෙන් සාදාරණයක් කරන්ඩත් බැරි තරම් බිසි පටන්ගත්ත බිසිනොස් එක වැඩේ ගොඩ දාගන්ඩ උර දීලා .දැං මට වඩා හොදට හාමිනේට වැඩ  හැදෙන විදිහක් අපේ චුට්ටං බිසුනොස් එකේ  දැක්ක හන්දා ( බොරු මොකටද මුලදිම මටත් ඒකෙන්  ටිකක් රිදුනා ) පස්සේ ඉතින් මට එන වැඩක් දෙකක් කරගන උන්දැට සප් එකක් දීගන ඉන්නවා කියල හිත හදාගත්තා.

හැබැයි අපේ උන්දැට නං ඒ වැඩ පිලිවල  එච්චර හිතට ඇල්ලුවේ නැ , අදටත් විස්සෝප වෙනවා , මං උදය වරුවේ බත් ඉවිල්ලයි , ළමයි බැලිල්ලයි කොරනවට , උදෙන්ම උන්දැව කඩේ අරින්ඩ ඇරල ළමයි ඉස්කෝලේ දාල , බත් උයල , ගෙදර අනිත් සකලමනාවම කරල , හවස පන්තියක් ඇතොත් ඒකට ළමයි දාල ( හරි හරි ඒ අතරේ බුකියට බ්ලොග් වලටත් ගොඩ වෙනවා තමා ) කඩේට මැසිමක් දෙකක් ආවොත් ඒකත් හදලා දාල , උදේ ඉදන් එන කෝල් එකකින් දෙකකින් සෙට් වෙන ගෙවල් වලට ගිහින් කරන වැඩක් දෙකක් තලාගන එනවා , මං එනකොට ළමයි දෙන්නා පන්තිවලින් ඇරගන කඩේ තියාගන වැඩ කරල අට නමය වෙනකොට  අටමි ගෙදර ඇවිත් ළමයින්ට කවනවා.

දැං ඉතින් මට මංගලය එක්ක යාළුවෙන්ඩ ඕන උනත් ඌට එහෙම උවමනාවක් නැ , පාරක හම්බුනත් කතා බහක් නැතුව යනවා , පස්සේ පස්සේ දැං මටත් මේකා එක්ක හෙන තරහයි . මාත් මගේ පාඩුවේ යනවා , ඔන්න ඉතින් ඔය කාලෙම ආවා දැඩි නියගයක් , වතුර එන්නේ දවසට එකපාරයි ඒකත් කොයි වෙලාවෙද දන්නේ නැ , පැයක්වත් එන්නෙත් නැ , නිල නිවාස වලට එහෙම නං ඇතුලට කොහොමද කියල හිතාගත්තහැකි නේද , ඇතුලේ ඉන්න උන්ට වතුර ඇත්තෙම නැ කියුවොත් හරි , එක බවුසරයෙන් පුකත් හෝදල , මූනත් හොදල අතපයත් හෝදන්න ඕන .

ඔය බවුසරේ කියුවහම මතක් උනේ එක පාරක් එක හිරකාරයෙක් මැරෙන්ඩ කියල හිතාගන බ්ලිජින්පවුඩර් දියකරල බීලාලු හවස්වරුවේ , ඒ වෙලාවට පී එච් එකෙත් දොස්තරල නැති හන්දා වාහනයක පටවගන ගියාලු ඉස්පිරිතාලේ. දැං ලෙඩ්ඩු ඇතුල් කරගන්න තැනදි දොස්තර මහත්තය විස්තර අහනවාලු.

‘‘මොකක්ද නම  ‘‘

හිරකාරය උත්තර දේන්නැ ඔහේ බලාගන ඉන්නව

‘‘නම....නම මොකක්ද ‘‘

දොස්තර ආයෙත් අහනව

‘‘ එ්යි උබේ නම කියපං ‘‘

අරූව කන්ඩ තරං කේන්තියෙන් ඉන්න උෟගේ නොම්මරය විතරක් දන්න බන්දනාගාර නිලධාරිය සැරදාල කියනවා

‘‘යාපගේ කරුනාදාස ‘‘

‘‘වයස කීයද ‘‘

‘‘පනස්තුනයි ‘‘

‘‘ මොනවද බියුවේ‘‘

‘‘ කක්කුස්සි බෙහෙත් ‘‘

‘‘කොච්චර බියුවද ‘‘

‘‘බවුසර් තුන්කාලක් ‘‘

කියාපු ගමං අරූගේ මුනට නැවිලා හිටිය දොස්තරය පස්සට විසික් උනාලු , ආයෙත් මැද්දට පැන්න ගාට්මහත්තය

‘‘ නැ නැ ඩොක්ටර් මෙයාල මේ බවුසරේ කියන්නේ ලීටර් දෙකක්වත් නැති ටින් එකකට‘‘


ඉහල නිලධාරි එක්ක සම්බන්දකං පවත්තන්ඩ පුලුවන් මට්ටමේ උන්ට නං වතුර හොදට ලැබෙනවා , පහල මට්ටමේ නිලදාරි එක්ක හිතවත්කම් තියන උන්ටත් වතුර ටිකක් ගන්න එක අපහසුවක් නැ , එතනින් ගියහම මොනවාහරි නිලධාරින්ට පලදායකවෙන වැඩක් කරන්ඩ පුලුවන් උන්ට කොහොමටත් රජසැලකිලි , එහෙම අය තමා ඉතින් ඔය ලෝයර් මහත්තුරු , සිත්තර අදින්ඩ පුලුවන් අය , එතකොට රේඩියෝ රෙපයාර් දන්න උන් , වයිරින්ග් වැඩ දන්න උන් එහෙම වාගේ පොරවල් , ඇත්තටම ඉතින් සල්ලි විසිකරන්ඩ පුලුවන් උන්ට වඩා ඇත්තටම සුපිරියට ඉන්නේ මෙහෙම පොරවල් , ඒකට සැකකරුද සිරකරුද කියල වෙනසක් නැ , සැකකාරයෙක් උනත් මාස හතරක් පහක් හිටියොත් හෙන පොරක් වෙනවා වැඩකාරයෙක් නං , සල්ලිකාරයන්ට සල්ලි විසිකරල  සැපට තපින්ඩ පුලුවන් උනාට ඌ පොරක් වෙන්නේ නැ , ඌ පොර කරන්නේ ඌගේ සල්ලි බුක්ති විදින පොරවල් විතරයි , එහෙම නැතුව අර විදිහට හිරකාරයන්ට හරි වැඩක් වෙන පොරවල් නිකම්ම පොරවල් වෙනවා , එයාලට ඉතින් තමන්ට ඕන දේවල් සපයාගන්ඩ පහසුයි.

වතුර ටිකක් වැඩිපුර පරිබෝජනය කරන්ඩ , තේකුඩු  ලිපක් , කම්බි හීටරයක් ලගතියාගන්ඩ , පොඩි රේඩියෝ කෑල්ලක් ලග තියාගන්ඩ , කාගේ හරි වැඩකට ගේට්ටු දෙක පනිනකොට සබං කැට කැටයං දෙකක් තුනක් අරගන යන්ඩ , ආයේ එද්දි හකුරු කෑලි ටිකක් , ගිනි පෙට්ටියක් දෙකක් , දුංකලයක් දෙකක් එතනිං ගියහම බීඩියක් සිකරට් එකක් අරගන එන්ඩත් තහනමක් නැ , ගේට්ටුවේ ඉන්න එකා ඊට වැඩි දෙයක් අරගන එනකොට මුඩ්ඩ ඇද්දත්

‘‘අහවල් මහත්තයගේ අහවල් වැඩේට ගිය ගමං මේ ඒ මහත්තය දුන්නා කියුවහම කතන්දරේ ෂේප්‘‘

දැං මේ වර්ථමාන කාලේ නං හිරගෙවල් ඇතුලේ පට්ටෙට දිලිසෙන්නේ පොරවල් තමයි , මොබයිල් ෆොන් වැඩ්ඩෝ , මහලොකු දෙයක් කරගන්න ඕන නැ , ඔය ඇප් එකක් එහෙට මෙහෙට කරගන්ඩ , ඊසීකෑෂ් ඇක්ටිව් කරගන්ඩ පුලුවන් උනානං ඇති.

ඉතින් ඔන්න ඔහොම වතුර නැති කාලේ සෙනසුරාදා දවසක සතියකම එකතු වෙච්ච මගේ රෙදි ටිකත් තඩි බේසමකට දාගන . කිත්තං කඹේ ගැට ගහපු බාල්දිය අතින් ඇරගන , අර රෙදි බේසම ඉනට හිරකරලා අනිත් අතින් අල්ලගන , උඩට ෂර්ට් කබලක්වත් නැතුව යාන්තං විලි වැහෙන කලිසං කොටයකුත් ගහගන සල්බාත් එකට නාන්ඩ යන්ඩ කියල ගෙයින් එලියට බහිනකොටම ඉස්සර ගෙදර උළුඅස්සට බරදීගන උන්න මැණික් මාව දැකල ඇඹරෙන්ඩ ගත්තා.

‘‘ දාඩි සස්නෙයි නේද මා මනික නන්ද දෝ නාන්ද‘‘

අනේ .....කියාපු ගමං කෙල්ල වනවනා ඇවිත් මා එක්ක එකතු උනා

ඔන්න ඉතින් ජෑම් ගහලග පඩි පෙලෙන් නැගලා පරන බාල්දි කක්කුසියත් පහු කරන් මං යනවා සල් ලිද පැත්තට , වම් පැත්තේ තනිකඩ නිවාසය පැත්තෙන්  ඇහෙනවා සද්දයක් , සද්දය මිසක් කියන එකාව පේන්නේ නැ ,

‘‘ අඩෝ විට රත්නපාලයගේ කොල්ලා කෝ තොපේ නාකියා ‘‘

‘‘ ඇයි තොගේ ගෑනිට පැටියෙක් හදාගන්ඩ එක්ක යන්ඩද ‘‘

‘‘ ගලක් කපමුද ‘‘

‘‘ ගිහින් කපාපිය තොපේ අම්මට ‘‘

කියාගන මම කෙල්ලව ඉස්සර කරනවා

‘‘ නං මනික ඉක්මනට ‘‘

අනේ ඉතින් කෙල්ල මං කෑගහන පැත්ත ඉස්සි ඉස්සි බල බලා මොකවත්  නොකියා ඉස්සර වෙනවා , බෙලි ගස් මන්ඩියම වහගන හැදුන මහ රසකිද වැලත් පාස් කරගන අපි දෙන්නා ජා පල්ලිය ඉස්සරහටත් එනවා ,

ඔය රසකිද වැල මං දැක්ක ලොකුම එක බෙලිගස් හත අටක් වහගන හැදිලා තිබුනේ , වැල පටන් ගන්න මුල හරියෙන් බෙලි ගහක් වගේම මහතයි , ඒ වැලේ සමහරක් කොන් සල් බාත් එක උඩට එනකම්ම එල්ලි එල්ලි හැදිලා තිබුනා මීටර් තිහක්හ තලිහක්  විතර , කොතනවකවත් එහෙම හැදෙන්නේ නැ රසකිද ආදාරකයක් නැතුව , මෙතන ඒවා එල්ලෙන්නේ හරියටම නුග මුල් වාගේ

ඔය ජා පල්ලියත් මාර ඉතිහාසයක් තියන තැනක් , ඔය ඉස්සර පොලිසියේ , හිරගෙදර එහෙම වැඩිය වැඩ කරල තියෙන්නේ  මැලේ ජාතිකයොනේ ඒ අය වෙනුවෙන් තමයි හදල තියෙන්නේ ඔය පල්ලිය , ඔය මුස්ලිම් ලගේ තියන ෂීයා  ,  සුන්නි බේදය හන්දා ඒකාලේ මැලේ වරු විතරක් ඔය පල්ලිය පාවිච්චි කලාට , ( ඉස්සර විතරක් නෙමෙයි මං මේ කියන කාලෙත් එහෙමයි , ඔය පල්ලියට ආවේ අර ගෝනි ඇදුම් ඇන්ද රැවුල් වවාගත්ත දෙමල කතා කරන තලෙයිබාන්ල නෙමෙයි ) වැඩිපුර ඉංගිරිසි කතා කරන ඩෙනිම් ටිෂර් ගහපු පොරවල් සමහරු ගාව කොයි පැත්ත දැම්මත් ඉස්සරහට හිටින තොප්පි තිබුනෙත් නැ , පල්ලිය ගාවට ඇවිත් ලේන්සුව ඔලුවේ බැදගත්ත එක තමා කලේ.

අදටත් ඔය හිරගෙවල් අවට මේ පලාතෙම ඉන්න මැලේවරුන්ගේ සීයල හිරගෙදර වැඩකරපු ඈයෝ , බොහොම මිත්තරසීලී  ජාතියක් , වැඩි හරියක් පුට්බෝල්කාරයෝ , පඩත්තල තම්බින්ගේ පර ගතිනං කොහොමටත් නැ . ගෑනු ලමයිනුත් බොහොම නිදහසේ අනිත් මිනිස්සු එක්ක සහජීවනයෙන් හැසිරුනා , බුද්දාගංකාරයෝ , කතෝලිකයෝ , හින්දු අයත් එක්ක විවාහ උනා.

මැලේෂියන් මුස්ලිම් කියල සියල්ලන්ටම දැන් උප්පැන්න වලට යෙදුවත් මටනං හිතෙන්නේ එයාලගේ ජනසංයුතිය ඇතුලේ තවත් වර්ගීකරනයන් තියනව කියල , සමහරක් අය අපිටත් වඩා කළුයි , සමහරක් අයට තියෙන්නේ චීන පෙනුමක් , තවත් සමහරක් පවුල් වල අය බටහිර අයට සමානයි , හැබැයි සමස්තයක් විදිහට ගත්තහම ඒ හැමෝගෙම පා ඇගිලි වල සහ නියපොතුවල ස්වභාවය ගල් තම්බින්ට සමානයි.

ටිකක් මේ ගැන හිතල බලන්ඩ ඕන කෙනෙක් ඉන්නවානං , දන්න කියන කමල්ඩීන් කෙනෙක් , තාජුඩීන් කෙනෙක් , ලන්ත්‍ර කෙනෙක් , මිස්කිම් කෙනෙක් , ලායි කෙනෙක් , හසන් කෙනෙක් , අමීන් කෙනෙක් , ජයා කෙනෙක් ඉන්නවානං ටිකක් විමසිල්ලෙන් බලන්න , වෙනස්කම් ගොඩක් ඔයාලට පෙනෙයි.

ඒ කොහොම උනත් ආතල් ඩයල් , ඔන්න එක පොරක් හිටියා ඩීන් කෙනෙක් අපිටත් වඩා කලු උස පොරක්  හිරගෙදරට ඒකාලේ  කිසිම සම්බන්දයක් නැති උනත් , තාත්තල සීයල වැඩකරපු හන්දා තිබුන සම්බන්දකං එක්ක හැමදාම පුට්බොල් ගහන්ඩ එනවා , අයියලා මල්ලිලා සෙට් එකක්ම හිටියා , ඔක්කොම නමින් කියුවහම හෙන ජනප්‍රීය පොරවල් , ආතල් ඩයල් , කොයි වෙලේ බැලුවත් එක්කෝ ඉස්සරහට දාල නැත්තං පස්සට දාල , එක්කෙනෙක් හිටියා ඒ පවුලේ හොදම එකා බ්රේක් ඩාන්ස් කප්පිත්තා , ලොකු එකානං අපිට එහෙමට ලග නැ ඒ කාලෙත් මැරබැහපු නාකියා , හෙන තඩි පොරක් , ලොකු එක දීගනමයි හිටියේ , හැබැයි අර බ්රෙක් ඩාන්ස්කාරයානං හෙන හොද එකා , හිත හොද එවුන් ඉක්මනටම බව්වා දාන සීන් එක ඔප්පු කරමින් පොර තදේටම බව්වට සැට් උනා ,

පස්සේ ඉතින් මුට හොලන්ඩ් කාරයෙකුත් සැට් උනා , ගම්මුනං කියුවේ ඌ සුද්දට පස්ස දුන්නා කියල , පස්සක්නං මන්දා ඉස්සරහකටවත් දාගන්ඩ බැරි තරමේ නාකි සුද්දෙක් , ඉඩං අරං ගෙවල් හිටං හදලා දුන්නා ,
අවුරුද්දකට දෙපාරක් විතර සුද්දා එනවා ලංකාවට ආපුවහම රට වටේ යනව , ගෙදර ඉන්නදාට සුද්දා කැම උයල කොල්ලට කන්ඩ දෙනවා , පලාතේ ඉන්ඩ බැ මොනව දාල උයනවද මන්දා සුවද.

පස්සේ ඉතින් පොර කසාදයකුත් බැන්දා ඒකත් බව්වා කෑල්ලක් කියල තමයි රට්ටු කියුවේ , අම්මත් පට්ට  වේසාවියෙක්ය , හොර මිනිහව ගේ අස්සේ කසාද මිනිහා මැරුවහම මිනිය හංගලා කසාද මිනිහව බේරගත්තය ඔන්න ඔහොම කතා  ඉතින් , ඒ දෙන්නට පස්සේ ලස්සන  කෙලි පැටික්කියෙකුත් ලැබුනා , හැබැයි හැමදාම වලි මොනවට රංඩු වෙනවද මන්දා , සුද්දා ලංකාවට එනකොට පැටියවයි ගෑනිවයි පටවනවා මහගෙදර.

ඔහොම තව කාලයක් ගිහින් එකපාරක් සුද්දා තව සුද්දෙක් එක්ක ලංකාවට ආවා , ඔන්න ගමේ උන් කියන්ඩ ගත්තා ඒ සුද්දා අර නාකි සුද්දා ඒ රටේ පවුල් කන සුද්දය කියල , මොකදෝ මන්දා ඒ මාස ගානටම ඒ ගෙදර හෙනවලි , කොහොම කොහොමහරි සුද්දා ගියා ගියාමයි ආයේ ආවේ නැ ,

ගෑනි ආයෙත් ආවා ළමයත් එක්ක , ටික දවසකින් ඔන්න ආයෙත් වලි , මිනිහ රංඩු කරනවා ගෑනි උගේ යාලුවොත් එක්ක බුදියනවා කියල , ගෑනි රංඩු කරනවා සලකන්නේ නෑය කියල. පස්සේ අන්තිමට අර පොඩි කෙල්ල තාත්තගේ ආච්චිට බාර උනා , අම්මා යන්ඩ ගියා . තාත්ත ඉස්සෙල්ලම ගෙදර තියන බඩු මුට්ටු විකුනුවා , ඊලගට වාහන විකුනුවා , ගේත් විකුනුවා .

ඔන්න රට්ටු කියන්ඩ ගත්තා ගෑනිට නොදි මිනිහ කුඩු ගහන හන්දා ගෑනි මිනිහගේ යාලුවොන්ට අල්ලල කුඩු ගෙන්නගෙන ගැහුවා ඒක මිනිහට අහුවෙලා එලෙව්වාය කියල.

ඉතින් කියන්ඩ බැරි උනානේ පොරගේ මලයගේ සීන් එක , පොර දවසක් පුට් බොල් ගහනකොට තව එකෙක් ගහපු පාරක් කකුලට වැදුනා දනිස්සයි විලුබයි අතරින් කකුල දෙට කැඩිලා කොල්ලව බිම වැටුනේ ඇටකටු මස් හම ඉරාගන එලියට පැනල , ඌගේ කටු දිරලය කියල ඉස්පිරිතාලෙන් යකඩ එහෙම දාල කකුල හරි ගස්සල එවල තිබුනේ ආයේ බෝල ගන්ඩ නෙමෙයි ඩබල් දාල බයිසිකලයක්වත් පදින්ඩ එපාය කියලලු , යාන්තං අඩිය බිම ගහන්ඩ පුලුවන් වෙච්ච ගමං මේකා පිටිටනියට බැස්සා කියන්ඩකෝ.

ඔය ජා පල්ලියේ ඉස්සරහ තිබුනා යකඩ කනුවක් ඒකට ලයිට් කනුවෙන් වයර් ඇදලා තමයි පල්ලියට කරන්ට් එක ඇරගන තිබුනේ තව ඉතින් ඔය මුස්ලිම් උත්සවකාලවලට ඕකේ කොඩි වැල් බදින සීන් එකකුත් තිබුනා , තව ඔය කුනුවේ රුපියලේ දෙකේ පහේ එහෙම පඩුරු බදින සීන් එකකුත් තිබුනා ,  හම්මෝ කාගේ උනත් මොකා උනත් දෙයියෙක්නේ එකෙක්වත් ඒ පඩුරු ගලවන්නේ නැ , හැබැයි මට වරමක් ලැබිලා  තිබුනා යන එන ගමං චැක් කොරල පඩුරක් බැදල තිබිබානං ගලවා ගන්ඩ.

ඒ කාලේ ගෝනි පොරවගත්ත රැවුලේ ඒ පල්ලියට නාවට අහල පහල පල්ලියක් නැති හන්දද මන්දා , දැන්නං තලෙයිබාන්ලත් ඒ පල්ලියට එනවා , අර නිදහසේ ජීවත් වෙච්ච ඒ කාලේ පොඩි අතදරු කෙල්ලෝ හදුන්කුරු සුවද බාච්චු රැවුලේ බැදගන , ඔලුවේ ඉදන් පොරවගන ඉන්නවා.

ඔන්න ඉතින්  ගල් කඩලා ඉවර වෙච්ච බිත්තියක් වගේ පස් කන්ඩිය දිගේ අර රෙදි බේසමත් අරගන බහිනවාට වඩා අමාරුයි මැනිකව බස්සලා එක්ක යන එක , හුරතලේ වැඩි කමට චුට්ටක් ලිස්සන තැනක් හම්බුනත් නැවතිලා බලාගන ඉන්නවා මං උදව් කරන කං , ඔන්න ඉතින් මං බාල්දියයි රෙදි බේසමයි පැත්තකින් තියල අත් දෙකෙන් අල්ලල කෙල්ලව බස්සලා ආයෙත් ඒ දෙක උස්සගන තව ටිකක් බහිනවා ....ඔන්න ආයෙත් ලිස්සන තැනක් ...ඉතින් කනු කුනු ගානවා ...ආයෙත් උදව් කරනවා. කොහොමින් කොහොමින් හරි ලිද ලග තියන ඇලෙන් එගොඩ වෙනවා සල් ගහ මුල දාල තියන රේල් පීලි වලින් .

මං රෙදි ටිකට සබන් ගානකං මෙතනටම වෙලා ඉන්න කියල ටිකක් සැරෙන් කියල මම රෙදි ටිකට සබන් ගාල දෙතුන් පාරක් අපුල්ලල ලිං පඩිය උඩින් දානව , ලිද ලගටම තියන රෙදි වල සබන් උතුරලා යන ලිදේ වතුර වලින් සේදිලා යනව , මම ඒවා ඇරගන සබන් නොසේ දෙන්ඩ අනිත් පැත්තට දානව.

‘‘ කාද කාද දෝ නාන්නේ කෝ මා මනික අයියා දෝ නාවන්න ‘‘

කියනකොටම දිය සෙවල ගොඩේ ලිස්ස ලිස්සා කෙල්ල මා ලගට එනවා

‘‘ මෙතනින් ඉදගන දගලන්නේ නැතුව ඉන්ඩ ඕන ‘‘

කියන මම කෙල්ලව ලිං පඩියේ ඉන්දවල පුරුදු විදිහට  වතුර බාල්දි විස්සක් ඇගට වක්කරනවා , දැන් ඉතින් සබං ගෑම , ලක්ස් කැටේ අරං අත් දෙකේ  කකුල් දෙකේ පිටේ බඩේ , චුපැත්තේ කක්කා පැත්තේ සබං ගාන්ඩ දුන්නට ඔලුවේ සබන් ගාන්ඩ තමා දෙන්නේ නැත්තේ.

‘‘ මා මනිකට බබනි දයියා ...නා..නා මා මනික..... අයියා චුටි ඇසේ බබනි ගාන්නා ‘‘

කියල යාප්පුවෙන් සබන් ගානව.

‘‘ නෝටි උකුනච්චියෝ අයියා කුවා නේ ආයේ උව්වා කලන්න අපා කීල මා මනිකට ‘‘

කියල මං කෙස් අස්සෙං උකුනච්චියෝ ගලවල ගලවා ගලාගන යන වතුරට දානවා , මේකිට ඉන්ඩ බැ එක විදිහකට කැහිල්ල, ඔන්න ඉතින් ඉතුරු බාල්දි විස්සත් වක්කරල වැඩේ අහවර කරල , ලිස්සන්නැති වෙන්ඩ එක්කං ගිහිං  ආයෙත් සල්ගහ මුලින් ඉන්දවල තියනවා.

ඔන්න දැං  ආයෙත් සතියකම එකතු වෙච්ච  සේදිල්ල.

ඔන්න එතකොටම එනවා ඉස්සරහ ගෙදර අක්කා , මොනවා උනත් රත්තරං අක්කා හොදට කතා බහ කරනවා , ඒ වගේම ඔය නැනේ අනිත් උන්ගේ වගේ සදාචාර පඩෂෝ , පුල් ඕපන් ......බාල්දියෙං  දිය රෙද්ද ගත්තා කොන්දෙක කටින් හැපුවා අස්සෙං අත් දෙක දැම්මා ඉස්සුවා ගවුම ඔලුවෙං ගැලෙව්වා . රෙද්ද කටේ තියාගනම පැන්නුවා උක්කුං තොප්පිය .....පවු යකෝ ...පං ...ගාල ... එලියට පනින්නේ කුක්කු දෙක . මං අහන්නේ ඔහොම කරන්ඩ හොදද .....නැ නැ යකෝ පේන්ඩ ගලවන එක නෙමෙයි .....අරහෙම අමානුෂික විදිහට හිරකරගන ඉන්න එක ... ඔන්න ඉතින් ඊලගට ...උඩින් අත දාල බැ , තාම රෙද්ද කටේ , රෙද්දේ ඉස්සරහ කොන් දෙකෙන් අතදාල හොදට පස්සට කරල ..යට සායයි ජංගියයි දෙකම එක පාර අල්ලලා පාත් කරල දානවා ....නැ නැ යකෝ සුටුස් ගාල නෙමෙයි දනිස් දෙකත් එහෙට මෙහෙට වනලා ලතාවට ,  ...බික් රේසර් බංගවේවා .....කැප්චර් කරනවා කැප්චර් කිරිල්ලක් .....එහෙම නෙගටිව් , එහෙම ලෙන්සස් , එහෙම එක්ස්ෆෝසර් ලොවෙත් නැ , දැන්  කාලේ හැටියට නං එහෙම සෙන්සර් ලොවි ගහෙත් නැ ......හම්මේ ..ඉඩක් ලද විගස   දෙවරක් දෙක හතලිස් පන්දාහයි.

‘‘ ඇ ලොකු මල්ලි ඔයා මොකටද අර කැන්දලියද්දපාලුවේ අයියත් එක්ක මං ගැන විස්තර කියන්ඩ ගියේ ‘‘

‘‘ මොනවද ...මං මොකවත් කියුවේ නැ ‘‘

‘‘ එහෙනං එයා කොහොමද මං කුමාර අයියත් එක්ක යාළුවෙලා හිටිය කියල දන්නේ ‘‘

‘‘ ඉතින් ඒක බොරුවක්යැ ....මගෙන් ඇහුවා කාඑක්කහරි යාළුද කියල ....ඉස්සරනං කුමාර අයියා එක්ක යාළුවෙලා හිටිය කියල මං කියුවා‘‘

‘‘ මෝඩය ....සමන් අයියා ගැනත් කියුවද ‘‘

‘‘මං කියුව ඇති එකක් නැ ‘‘

‘‘ එහෙම කවුරුවත්  අහන ඒවා  කියන්ඩ එපා . එයාල කියන එක විතරක් මට ඇවිත් කියන්ඩ ‘‘

‘‘ අනේ මේ මට බැ තමුසෙගේ ගයිඩි වැඩ කරන්ඩ ‘‘

එව්වායෙන් මෙව්වායෙන් මගේ රෙදි සේදිමේ වේගයත් බොහොම අඩාල වෙනවා , මොන විදිහකටවත් හිත එක තැනක තියාගන රෙදි ටික සෝදන්ඩ වෙන්නේ නැ , දිය රෙද්ද කඩාගන පිටේ . පපුවේ ඉස්සරපැත්තේ පස්ස පැත්තේ සබන් ගෑවිලි , එයිටත් හපං කකුල් ලිං පඩියේ කලවා වෙනකං සබන් ගෑවිල්ල , අනේ මන්දා උන්දැට කිසි ගානක් නැ ඔහේ  වල් පල් කියව කියවා නාන ගමං මයේ පැත්තට හැරිල රෙද්ද කඩල ආයෙත් ඇදගන්නවා. දැන් නං උන්දැ හෙන සද්දන්ත ඉස්තිරියාවක් ඉස්සර වාගෙම තමා හම්බුනහම හොදට කතා බහ කරනවා.

ඔන්න එතකොටම කන්ද බැහැගන කවුදෝ කට්ටියක් එන සද්දේ ඇහෙනවා , ලිඳ තියන තැනට කන්දෙ උඩහරිය පෙනෙන්නේ නැ ,

‘‘ හයියෝ අන්න අර වරත්තුවො ටික එනව , දැං ඉතින් ආපු ගමං පනි මේකට , අදත් නාල හමාරයි ‘‘

කියන අක්කා හනිකට බාල්ඳි දෙක තුනක් ඇගට වක්කරගන ගලවලා දාපු කිලුටු ඇදුම් ටිකයි සබන් පෙට්ටියයි බාල්දියට ඔබාගන

‘‘ මං යනව ලොකු මල්ලියෝ ‘‘

කියාගන දිය රෙද්ද පිටින් ඒදණ්ඩෙන් එගොඩවෙලා කන්ද උඩට දුහනවා , නෙදකිං කාලකන්නි කන්දෙන් පල්ලට පත බෑවිලා අංඩක් දෙකක් කැඩෙන්නේ නැනේ එකෙක් ගේ දෙන්නෙක්ගේ , මට ආතල් එකේ රෙදි ටික හෝදගන්ඩත් නැ ...කියල මට හිතෙනව.

‘‘ මේ... අයින් වෙලා මට යන්ඩ  ඉඩදෙනව හරිද ‘‘

ගෙදර යන්ඩ ගිය එකි කන්ද මැද්දැවේ බෙරිහං දෙනව , කන්ද මුදුන හොදට පේන හන්දා අඩියට දෙකට මම සල්ගහ මුලට එනව.

ලොකු  මදාවි සෙට් එකේ පස්දෙනෙක් උඩට නගින්ඩ නොදි පඩි තියන හරියේ කෙල්ලට පාර හරස් කරගන ඉන්නව , උන් ඔක්කොමල මට වඩා වැඩිමාල් සමහරු අර අක්කටත් වැඩිමාල්

‘‘ ඇයි අනේ හදිස්සියේ දුහන්නේ ..හිටියනං මං ඔයාගේ පිටේ සබන් ගානවනේ ‘‘

‘‘ ගාගනින් තොගේ ..... ‘‘

කියන ගමන් ඉතුරු ටික ගිලගන්න අක්කා අරකගේ මුන ඉස්සරහින් පනිට්ටුව කරකවනවා. බාල්දියෙන් ගැලවෙන්ඩ කොල්ලෝ ටික පස්සට පනින අවසරයේන් උන්ව පාස් කරන අක්කා ගෙදර දුහනව.

........මට එපා එපා කොල කඩන්න ගහදන්නව නේද........

එකෙක් සින්දුවක් පටන් ගන්නවා අනිත් උන් තාලේ අල්ලනව මං ආයෙත් රෙදි ගොඩ බදාගන්නවා , දැං මුං එක්ක මෙතන නාන්ඩ හම්බෙන්නේ නැ කියල හිතන මං ඉස්කෝල ඇදුම් දෙකට නිල් දාල පැත්තකට කරන්ඩ හිතාගන ඒ දෙකේ සබන් ටික හෝදනවා

‘‘ ආ වොලියුම් නොට් කන්ටෝල් නානවා වාගේ ‘‘

ෂර්ට් එකයි කලිසම ගලවලා විසික්කරන එකේක් ලංකට් එකේ දෙපැත්තෙන් මැද ඇඟිලි දෙක දාල පැනල තියන කානුව හදන ගමං ලිඳට බහින්ඩ තියන පඩි දෙකතුන බහිනවා. උන් ගැන තියන අප්පිරියාව වහගන මං ලාවට හිනාවක් දානවා.

.....ජබාං....

ලීං ගැට්ටේ ඉදන් ඌ වතුරට පනිනවා , ඒ එක්කම තවත් එකෙක් පනිනනවා .....දැං හතර දෙනයි එකෙක් උඩ වෙලා බලාගන ඉන්නවා , මගේ ඉවසීමේ සීමාවත් ටික ටික පනිනවා . මෙව්වායේ හොද නරක මව්දෙමව්පියෝ කියල දෙන්ඩ ඕන නේද කියලත් මතක් වෙනවා , මං හිතින් උන්ගේ අම්මලව සිහිකරනව .

ඒත් එක්කම ගෙවල් දොරවල් වලින් නොහැදෙන උන් පිටින් හරි පාඩමක් ඉගනගන හැදෙන්ඩ ඕන කියන කතාවත් මතක්වෙනවා. අනික ඉතින් පොඩිහිටියෙකුට උනත් වැඩිහිටියෙකුගේ වරදක් දැක්කතැන පෙන්වන්ඩ පුලුවන් කියලයි මට දහම්පාසලෙන් උගන්නල තිබුනේ. ඒ විතරක් යැ නන්දා මාලනි ....පවනේ... කියනවා .........වරදට කිපෙනු සටනට වැද ජය ලබනු කියලත් .......මට දැං හිතෙන්නෙම අවවාද කරල මුන්ව හරි මඟට ගන්ඩ.

‘‘ මොනවද අයියේ මේ වැඩ ...තව මිනිස්සු මේකේ නානනවා නේද , ඔයාල මෙහෙම මේකට පැනල මඩ කරහම ඊලගට එන අය නාන්නේ කොහොමද .....බලන්ඩ මං තාම මගේ සුදු රෙදි වලට නිල් දාලත් නැ ...පොදු දේවල් පාවිච්චි කරනකොට අනිත් අයටත් පාවිච්යට ඉඩ තියල නේද අපි පාවිච්චි කරන්ඩ ඕන ‘‘

කියපු ගමං ලිඳට නොබැස ගොඩ හිටිය එකා මගේ අවවාදය ඉස්මුදුනින් පිලිගත්තා.

‘‘ මොනවද @රියො තෝ කියුවේ ‘‘

කියාගන කගවේනා වාගේ ඌ මාලගට එනව , කෝකටත් සුදානං සරීරේ කියල අතේ තියන සබන් කෑල්ලයි රෙද්දයි බිමදාන මං ඇන තියාගන හිටපු තැනින් නැගිටිනවා.

දකුණු අතින් මගේ බෙල්ල මිරිකල අල්ලගන්න ඌ මාව අගල් බාගයක් විතර පොලවෙන් උඩට උස්සනව, මැරුනත් මැරෙන්ඩ ඕන සටන් කරල සිංහයෙක් වගේ කියල කතාවක් තියනවනේ මං අත් දෙකෙන් මගේ බෙල්ල මිරිකගන ඉන්න උගේ අත තදින් අල්ලගන්නවා. දැං මලත් කමක් නැ මං සටන් කරනවනේ.

‘‘ ගහනව බලාගනින් මෙහෙම්ම උස්සල පොලවේ ‘‘

මටත් හිතාගන්ඩ බැරි වේගයෙන් මේ හැම දෙයක්ම සිද්ධවෙනවා , ඒත් එක්කම මයේ මැණික මං වෙනුවෙන් ඉදිරිපත්වෙනවා ,ඉදගන හිටපු  සල්ගහ මුලින් නැගිටින මැණික දුහගන එනකොට දිය සෙවෙල ගොඩේ ලිස්සලා ගියත් හොම්බ රිවට් නොකරගන ලිස්සලගිය ගැම්මත් තමන්ගේ ආ වේගයට එකතු කරගන පනිනවා අරකගේ ඇඟට.

මගේ බෙල්ල අත අරින ඌ ලිද වටේ වටයක් දුහල ලිදෙන් ගොඩවෙලා සල්ගහ දිහාට දුහනව , දඩබඩ ගාල රෙදි ටිකත් බේසමට දාල බාල්දියත් ගන්න මං

මැණික් ..මැණික්  ...එපා එපා.....කියල කෙල්ලව නවත්තගන , කන්දට නොනැග අනිත්පැත්තේ අඩි පාරට ගොඩවෙනවා  වැටෙන් රිංගල කොරියේ ලිදටවත් ගිහින් රෙදිටික හෝදලා නාගන්ඩ කියල , අරුව කන තරම් කෙන්තියෙන් ඉන්න කෙල්ල පස්ස හැරි හරී බල බලා මගේ පස්සෙන් වැටෙනව.

ලිඳ බැහැල ඉන්න උන් හතරදෙනා මගේ අවවාදය ඉස්මුදුනින් පිලිගත්ත එකාව බයිට් එකට ගන්නව , දත්මිටි කකා මයේ මැනිකට ගලකින් කෙලල අරින ඌ

‘‘ හරි $ත්තක්නෙ යකෝ මේක කොල්ලන්ට නාන්ඩ හොද නැ කුණු බැල්ලියෝ නාවන්ඩ හොදයි ‘‘


දෙවැනි කොටස මෙතැනින්