සුපවයිසර් කෝ

මේ චාටර්ම චාටර් සිද්ධිය උනේ කාලයකට ඉස්සර මම යෝගට් කෝප්ප නිෂ්පාදනය කරන ආයතනයක වැඩ කරන කාලේ , ඒ ආයතන‍යේ වැඩ රාජකාරි සිද්ධ උනේ සේවාමුර ක්‍රමයට, උදේ හයට වැඩට යන කෂ්ටිය දවල් දෙකට ගෙදර  යනවා . දෙකට එන කට්ටිය රැ නමය වෙනකං වැඩ කරලා ගෙවල් වලට යනවා . නමයට එන එකාල නං ඉතින් උදේ හය වෙනකං තපින්ඩ ඕන , 

දවල් වරුවට කෙල්ලෝ එහෙම ඉන්නවා උනාට කොල්ලන්ට බයිට් එකට ගන්ඩ කොහෙද රැට උන්වත් නැනේ, කැගහගන , කුණුහාරප කියාගන , පිස්සු නටාගන තමා සෙට් එකම ඉන්නේ , ඒක වෙනමම උප සංස්කෘතියක් මෙහෙම වචන වලින් විස්තර කරන්ඩ පුළුවන් දෙයක් නෙමෙයි .කොහොම උනත් වෙන තැන් වල නැති සමගියක් ඔයවාගේ තැන්වල තියනවා. ගෙදරින් ගේන දෙයක් බෙදා හදාගන කාලා , සිකරට් එකක් බුලත් විටක් තියනවානං ඒකත් බෙදා හදා ගන්න එක ඉතින් සිරිතකටත් වඩා නීතියක් වාගේ  අනිවාර්යෙන් කරන්ඩ ඕන දෙයක් , සමහරක් වෙලාවට එකෙක් ගේන කැම එකක් දිග ඇරලා අනිකලටත් කතා කරන්නේ කොහෙවත් ඉන්න එකෙක්.

පැට්ටේරියටම නාකි වෙච්ච උන් සෙට් එකක් හිටියා උන් නං ඉතින් රැට වැඩට එන්නේ දෙකක් දාගන මලක් එහෙම ගහල තමා . ඔය මොකක් හරි අයිස් ජොබ් එකක් කරන හන්දා උන් කොහොම ආවත් අපිට නං අවුලක් නැ , උන්ගේ වැඩ ටිකත් එක්ක අළුත් කොල්ලෝ කරල දානවා , පාලන අධිකාරියටත් ඔව්වා ගානක් නැ නොදන්නවා වාගේ ඉන්නවා , 

එතන ඉන්න මැනේජර්ලා , සුපවයිසර්ලා ,

ඩබ්ලියු  එස්ලා , ඒ එම්ලා , ගොඩක් උන් මෙතනම ඉදලා ඉහලට ගිය අය, වෙන තැනකට ඔය ලෙවල් එකට රස්සාවට යන්ඩ බැරි හන්දා මොනවා දැක්කත් , අඩු පඩියක් ලැබුනත් , කට පියාගන වෙන දෙයක් බලාගන ඉන්නවා ,

නුඹ දුටිමි අද දිනේ සමගිනේ නුඹ පුතුන්

අතීතේ සියවරක් මා ඔබව බලා උන්
දොඩමළුව සිනාසුනු දෑත් යුග පටලවන්
ගොඩනැගු අපි එදා අනාගත සිහිනයන්
දකීදෝ කවුරුවත් අපි දන්න යැයි බියෙන්

මා දමා ගිය දිනේ පැතුමු මල් පොඩි කරන්
කියන්කෝ කල වරද අහන්නට ලංකරන්
බලා උන් මං එදා දෑස් යුග තෙත් කරන්
මගී බස් නැවතුමේ මග දෙසට නෙත් යොමන්

අපේ පෙම ටිකින් ටික අතීතෙට එක් කරන්
ගෙවී ඇත විසි වසක් අතීතෙට එක්වෙමින්
උලුප්පා මතුකරන් වල දැමු මතකයන්
නුඹ දුටිමි අද දිනේ සමගිනේ නුඹ පුතුන්