වඩේ රස කරන රස රහස

වඩයක් දකින , වඩේ කන , ඉදලා හිටලා වඩයක් බදින හැමදාම මට මතක් වෙනවා වඩේ අංකල්, ඒ තරම් රස වඩයක් මම මගේ ජීවිතයටම කාලා නැ,

ඒ දවස්වල  අපි තරමක් පොඩි උන් , අපි වතුපිටිවල ඉදලා මහරට සංක්‍රමනය වෙච්ච මුල් කාලේ , අහල පහල සමහරක් අය මොනවාදෝ ගන්නවා වයසක මනුස්සයෙක්ගෙන්, කඩදාසි කොලවල ‍ඔතලා මොනවාදෝ දෙනවා ඒ මනුස්සයා,මොනවද කියලා ලගට ගිහිල්ලා එබිලා බලන්ඩයැ,

කොහෙද ඉතින් අර අංකල් මොනවද බං විකුනන්නේ කියලා අහලා බලන්ඩ යාළුවෙක් ඉන්න එකක්ද, තාම මේ පැත්තේ මිනිස්සු ආසරය කරන්න අම්මාගෙන් අවසර ලැබුනෙත් නැනේ, ඒකට හෙන කාලයක් යනවා , එයා අහල පහල ඇන්ටිලා ආසරය කරලා තමයි අපිට අවසර දෙන්නේ. ඒකට හෙන කාලයක් යයි,

''යන්නේ එහෙම නැ ආපු ගමං ගෙවල් ගානේ රීංගන්ඩ''

මම අහල පහල ගෙවල්වලට එබිකං කරනවා දැකලා පලවෙනි දවසෙම අම්මා සත්තමක් දැම්මා

මල්ලිනං ඉතින් අම්මගේ ඔය නිතී වලට යටත් වෙන එකෙක් යැ , ඔන්න පොඩි කෙල්ලෝ කොල්ලෝ එක්ක ආපු දවසට පහුවෙදාම සෙට් උනා‍.

ඔක්කොටම හපං මේ පැත්තේ මගේ වයසේ කොල්ලෝ හෙන ලොකු එක දාගන ඉන්නේ, ඒ  -ත්තල එක්ක හිනා උනාට හිනා වෙන්නෙත් නැ, අල්ලපු ගෙදෙට්ට අල්ලපු ගෙදර හිටියා දමීත් කියලා එකෙක් , උගේ  -ම්මට ඌගේ තිබ්බ ගනකම , මම මනුස්ස කමට හිනා උනහම