තවත් එක් කක්කා කතා වස්තුවක්

මේ ලගකදී දවසක මට උනානේ මාර සීන් එකක් , එක අතකට මම මේක ලියන එක හරිත් නැ . අපේ මායියත් ‍කලින්ම දෝස්මුරයක් දැම්මා ලියන්නේ එහෙම නැ ඔව්වා පව් ඒ මල්ලි කියලා . ඒ උනාට මේක මට ලියටන්ඩම ඕන මගේ අටම්පහුර කියවන ඔයාලට බලන්ඩ . අටමී කියනවා වාගේ මේ කතාව ටිකක් කැත කතාවක් තමයි , ඒ උනාට බ්ලොග් කියවන උන්දලා කුණු රසයට කැමතියි. නැත්තං අටං කතා මෙහෙම නැගලා යයිද , තව උදාහරණ ඕන තරම් දෙතහැකි උනත් ඉල්ලගන කන්ඩ ඕන නැති හන්දා කෙලින්ම බහින්නං කතාවට .

කපිල මගේ පැරණි මිත්තරයෙක් , ඉස්සර කාලේ මම රස්සාව කරපු තැනක වැඩ කරපු පොරක්. ඇත්තටම පොරට එහෙම කොළඹ ඇවිත් කාටහරි කඹුරන්ඩ තරම් අහේනියක් තිබ්බේ නැ, පරම්පරාවෙන් පොරට සැලකියයුතු දේපලක් ලැබිලා තිබ්බා . අනික පොරගේ මායියගේ පැත්තේ පට්ට සල්ලි . ඒ මිනිස්සු පොරට බනිනවා ඒ දේපොල බලාගන ඉන්නැ කියලා. එහෙම තියෙද්දිත් පොර අපේ ආසරයට වැටුනේ එනකොට ගෙනාපු කැඩිච්ච බිදිච්චට තියන ආදරේ හන්දා  , කාලයත් එක්ක පොරට කැඩිච්ච බිදිච්චා  එපාවෙලා කොළඹ එන එක නැවැත්තුවා .තමුන්ගේ පවුලගෙ ගමේ හන්දියටම වාගේ වෙන්න පාර අයිනේ තියන ඉඩමේ කඩ කාමර හතරක් අටවලා තුනක් කුලියට දීලා එකක මැෂින් රස්සාව පටං ගත්තා . දැන් ගජ පෝසතා වැන් එකක් හිටං තියනවා . අනේ ඉතින් ඔව්වා කවදාහරි කාටද , මොකාට දෙන්ඩ කියලා ද , දරුවෙක් මල්ලෙක්ද  , එහේ ගිය ගිණි දවාලක කඩේ පිටි පස්සේ කෑල්ලේ දෙන්නා එක්ක ගල් බෝතලයක්  කඩාගත්ත දවසක කපිලයියම මා එක්ක කියනවා.

''වෙලාවකට හිතෙනවා බං මොකට මෙහෙම නැහෙනවද කියලා , මං ඉන්නකං මෙව්වා මෙහෙම තියෙයි , නැති කාලෙක අපරාදේ''

''ඔය උඹලගේ සහෝදරයෙක්ගේ කොල්ලෙක්ටවත් රස්සාව පුරුදු කොරහංකෝ , එතකොට ඉවරනේ''

''වැඩක් නැ බං එකෙක්ට උවමනාවක් නැ , අර තාරකයට නං මැසිමක ටයිමීන්ග් තියන්ඩ හිටං පුළුවන් . දැනුත් ඔය නිවාඩුවට ගෙදර ආපුවහම දුහගන එන්නේ මේ පැත්තේ , තව අවුරුද්දකින් හමාරකින් ඌත් හොද රස්සාවකට යයි , අනිත් -ත්තලා ගැන නං කතා කරලා වැඩක් නැ ,  උන් එන්නේ කෙල්ලො එක්ක රවුං ගහන්ඩ යන්ඩ සල්ලි ඉල්ලන්ඩ විතරයි ''

''කාටද බං තාරක කියන්නේ''

සිංහල බ්ලොග් කීයක් විතර තියනවද කියලා දන්නවද

''මම නං දන්නැ දන්න කෙනෙක් කියනවද''

ඉස්සරවගේ නෙමෙයි අප්පා මට දැන් ලියන්ඩ කම්මැලියි , අනික දැන් විවේකයත් අඩුයි  , අටම්පවුලට කලින් අටමට දුන්න නිදහස දෙන්න අමාරුයි දැන් පොඩි කෙල්ලත් දැන් යමරෙට වදදෙනවා , කොහෙද එයාටත් ඕන අම්මගේ ඔඩෙක්කේ ඉන්ඩ හරි තාත්තගේ පපුව උඩ ඉන්ඩ හරිනේ , කොහෙද අක්කෙක් හිටියට වැඩක් ඇතෑ එයාට එයාගේ නංගිට වඩා ලොකුයිනේ අහල පහල නංගිලා මල්ලිලා ,බොරුවට එනවා චුචි චුචි කියාගන නංගි නිදාගත්තහම නං ඇහැරවන්ඩ ,

ඔය කාරණා  දෙක තුනම  කොහොම හරි ජයගත්තා කියමුකෝ ඒත් ඉතින් ඔය සමහරක් සිද්ධඋන , සිද්ධවෙන සිද්ධි හන්දා මොකට ලියනවද කියලා හිතෙනවා , ලියන්ඩ පටං අරගන මගදි බැ කියලා හිතිලා අත ඇරලා පැත්තකට කරපු ලිපි මයේ හිතේ පනහක් විතර තියනවාද කොහෙද. වෙලාවකට මට හිතෙනවා අපරාදේ අටම්පහුර ඇටෙව්වේ ඔය කියන්ඩ තියන කතාවක් කාගේ හරි බ්ලොග් එකක් කමෙන්ට් එකකට කොටලා නිකා ඉන්ඩයි තිබ්බේ කියලා.කොහොම උනත් මට දැන් ආපහු හැරෙන්ඩ බැ .බැදගත්ත බෙරේ ඉදලා හිටලා හරි ගහනවා. ඔක්කොටම කලින් කොටලා ඉවරකරන්න ඕන අර අතපිච්චිච්ච සීන් එක . කොහෙද ඒකත් මම හිතුවට වඩා පතරංගයක් උනානේ.

අර දැන් මාසෙකට දෙකකට කලින් තිබ්බනේ ''සව්බර බක මහ උලම'' අර මට සම්මානයක් ( දන්නැති කට්ටිය මෙතනින් බලන්ඩ ) එහෙම ලැබුනේ , ඒකට ගියානේ මම අපේ ලොකු ළමයත් එක්ක , ඉතින් ඒ ගිහිල්ලා එන ගමන් රාගමින් කෝච්චියෙං බැස්සා විතරයි මෙන්න මේකී කියපි

''තාත්ති අපි චිල්රන් පාක් යං''