ආදරණිය මිනීමරුවා

'' ලොකු මහත්තයා ඇවිත් කොල ටික අත්සන් කරලා දෙනකං මෙතන ඉදගන හිටහං''

මකුනන් පිරුන බංකුවට අත දික්කරපු ඔවර්සියල් මහත්තයා ඔෆිස් එක ඇතුලට ගියා ,  තව ටිකකින් මම නිදහස් , තාම හත හමාරයිනේ වැඩිම උනොත් පැය බාගයයි , නැත්තං පැයයි , ලොක්කා ආව ගමන් ජම්පරය ගලවල  මගේ ඇදුම් ටිකත් ඇදගන යකඩ ගේටුව පැනලා ලී ගේට්ටුවෙන් මම එලියේ ,    ෂික් ‍මේ කාලකන්නියා තාම නැනේ , ඉවසපං පපුව කියුවට කොහොම ඉවසගන ඉන්ඩද ,    ..ඉවසීම අම්මගේ රෙද්ද , ඉවසුවොත් එලියට වෙලා බල්ලා වගේ හිටිය හැකි , ඉවසුවේ නැත්තං ඇතුලට වෙලා බල්ලා වගේ හිටිය හැකි , ඇතුලේ බල්ලා වෙන්නේ ගාට්ලා සියකට එකසිය පනහකට විතරයී , එහෙමද එලියේ බල්ලා උනහම , ගමට රටට ලෝකෙට ඔක්කොටම බල්ලා , ලගින්ඩ අගුපිලක් නැ , ... අනික තමන්ගේ බැල්ලි වෙන බල්ලෙක්ට අල්ලපුවහම , බල්ලොත් එන්නේ මට අරින්ඩ .

ඉස්කෝලේ යන කාලේ ඉදන් ලව් කරපු බැල්ලි , මම ඔලෙවල් කරලා එලියට බැස්සට පස්සේ 'ඒකි' වෙන ඉස්කෝලෙකින් ඒ ලෙවල් වලට ආපු එකෙකුට කොක්ක ගැහුවා , අනේ මං 'ඒකිට' ආදරේ කරපු තරමක් , හවසට වාට්ටු වැහුවට පස්සේ කරුවලේ පැය ගානක් ලෝකේ වටේ කරක් ගැහුවෙත් 'අරකි' ඒක්ක නෙමෙයි 'ඒකිත්' එක්ක , මාව පාරවල් ගානේ කොච්චර පාච්චල් කරාද 'ඒකී' , රැලේ වැටෙන කාලෙට බල්ලෙක් හොරි කහ කහ බඩගින්නේ අනිත් බල්ලෝ අත පය බරු ගහද්දි කලින් වාරේ පිටට නැග්ග බැල්ලි පස්සේ යනවා වාගේ කොච්චර මං චාටර් උනාද. අන්තිමට 'ඒකි' ගැන තොරතුරක් වත් දැනගන්ඩ බැරි වෙනකොට ම‍ට 'ඒකී' ගැන තොරතුරු හොය හොයා මාව හොයාගන කියුවේ 'අරකී'' , 

මට හිර බත් කන්ඩ පාර කැපෙන්ඩ මූලික අඩිතාලම වැටිච්ච දවස උදා උන දවස මට අදවාගේ මතකයි. ඒ මම ඉස්ඉස්සෙල්ලම තොරණක චිත්‍ර ඇදලා විදුලි රටා මවපු දවස . අවුරුදු තිහක් වෙන ලයිට් බාස්ලා . චිත්‍ර බාස්ලා කරපු තොරණ මම ගමේ කොල්ලොත් එක්ක කරන්නං කියලා ලොකු හාමුදුරුවන්ගෙන් ඉල්ලා ගත්ත වෙසක් මාසේ . වයස හතේ අටේ ඉදන් , තොරණ ගහන තැනයි , වඩු මඩුවෙයි , කම්මලෙයි , කොටින්ම දෑතේ වැඩක් ‍කරන අපේ ගමේ හැම තැනකම තැක් ගැහිලා , අත් උදව් දීලා අල ගිය තැන් මුලගිය තැන් අල්ලාගන ඉන්නවා කියලා අපේ ලොකු හාමුදුරුවන්ට තිබ්බ විස්වාසේ හන්දා මට මගෙ ලොකුම හීනය එලි වෙච්ච දවසේ

.

'අරකි' ඇවිත් හිටියා තොරන ලගට නංගිත් එක්ක . පොඩි එකිට රුපියල් දෙකක් දීලා කඩල කරත්තයට පිටත් කරපු 'අරකි' .

'' අයියේ ඔයා 'ඒකි' ගැන හිතන්න එපා , මම ඉන්නවා හැමදාටම ඔයාට , මම ඔයාට ආදරෙයි කියලා කියුවා ''

'' මට ඔයා ගැන එහෙම හිතන්න බැ ''

'' නිකං පිස්සෙක් වෙලා ඔයාගේ වටින ජීවිතය විනාස කරගන්න එපා අයියේ , 'ඒකිට' නොවටිනවා උනාට මට ඔයාව රටක් වටිනවා , මම හිතින් ඔයාට ආදරේ කරේ 'ඒකිටත්' කලින් , මම මැරෙන තුරාවට ඔයාව බලාගන්නං , අපි අද හාල් ඒදලයි තියෙන්නේ මම හෙට උදේට එනවා ඔයාට සුදු  ආප්ප අරගන එතකොට මට උත්තරයක් දෙන්න ''

එදා රැ එලි වෙනකං මම කල්පනා කලේ 'අරකි' ගැන , 'ඒකිට' රිද්දන්ඩ තියන හොදම ක්‍රමය තමා 'අරකිව' කසාද බදින එක .පහුවදා උදේ 'අරකි' සුදු ආප්ප වට්ටියක් උස්සාගන ඇවිත් මට දික්කරා ''

'' මම ඔයාට කැමතියි''

ඒ වචන තුනෙන් පටන් ගත්ත අපේ කතාව අහල ගං හතම දැනගන්ඩ වැඩි කාලයක් ගියේ නැ , ඔහෙම ටික කාලක් යනකොට ගමේ උඩහින් තිබ්බ ඇල්ලේ වේල්ල බදින්ඩ පිටින් කට්ටියක් ඇවිත් වාඩියක් ගැහුවා . ඒ වෙනකොට මගුලක් නොගත්තට මම 'අරකිගේ' ගෙදර බින්නබැස්ස ගානයි , ඒ ගෙදරට වියදම හිටං දුන්නේ මං , කාලයත් එක්ක පස්සේ පස්සේ මට කනින් කොනින් ඇහෙන්ඩ ගත්තා , වේල්ල බදින්ඩ ආපු එකෙක් එක්ක 'අරකි' පයුරුපාසානමක් පවත්තනවා කියලෘ , 'අරකිගෙන්' අහපුවහම කියුවේ 

'' මුන්ගේ කටවල් වල මහ ගෙඩි දාන්ඩ එපැය දෙයියනේ , ඒ අයියා යසෝ අක්කලගේ ගෙදරට බත් අරගන යන්ඩ ආපුවහම වචනයක් දෙකක් කතා කරා ඇරෙන්ඩ එහෙම එකක් නැ , ඔයා මාව 'ඒකිගේ' මිම්මෙන් මනින්ඩ එපා''

එතන කරබාගන නිකා හිටියට මොකද මටත් ඒවෙනකොට 'අරකිගේ' වෙනසක් තේරිලයි තිබ්බේ , දවසක් කඩේ ඉස්සරහ දාං ඇද ඇදා ඉන්න කොට මාව පැත්තකට එක්ක ගිය සරත් මලයා.

'' අයියා උඹ අපි කියන එව්වා විස්වාස කොරන්නේ නැනේ , අන්න උඩහ ඇලේ අලි වල ගාව වේවැල් කන්දට ගියානං උඹට අතටම අල්ල ගත්ත හැකි ''

මොකුත් නොකියා ගෙදර දිහාට බයිසිකලය පැද්ද මං , ඉස්තෝප්පු වහලේ පොල් අත්ත අස්සේ හංගල තිබ්බ උල් පිහියත් ඉනේ ගහගන වේවැල් කන්ද පැත්තට පැදලා , කන්ද පාමුල බෝක්කුවට බයිසිකලය හේත්තු කරලා කන්ද නැගලා මහ අලි වල පැත්තට ගියා , ගහක් ගලක් පීර පීරා ටික  දුරක් ඉස්සරහට ගිය මම දැක්කා ගල් දෙබොක්කාවක් අස්සේ වාඩිකාරයා ගල් ඇන්දට පිට දීලා හිටගන 'අරකිගේ' ඔලුව අත් දෙකෙන් අල්ල ගෙන , 'අරකි' වාඩි කාරයා ඉස්සරහ දණ ගහගන ,  උඩ ගලේ ඉදන් දෙබොක්කාව අස්සට උල් පිහියත් උලුක් කරන් පැන්න මම 

'' මම අද තොව කනවා බොල ''

කියාගන ලගට යනකොටම එක අතකින් අරක කලිසම ඇතුලට ඔබන ගමන් අනිත් අතින් කලිසම අල්ලගනම වාඩි කාරයා මට පයින් පාරක් දමලා ඇනලා ගල් ඇන්ද උඩට පැනලා නොපෙනි ගියා , 

මුලු ඇගේම තියන හත්තිය ඇරගන මම 'අරකිට' ඇන ගන ඇනගන ගියා , උසාවියේදි පැමිනිල්ල ඉදිරිපත් කොරන කොට තමා මම දන්නේ මම 'අරකිට' තිස් හත් පොලකට ඇණලා , 

එදා එතනින් කන්ද බැහැලා බයිසිකල් කටුව පැදගන පොලිසියට ගිය පාර . ඇප දෙන්ඩ කෙනෙක් නැතුව අවුරුදු හතරක් රිමාන්ඩ් ඉදලා ඊලගට අවුරුදු දහයක් අච්චුවත් ඇදලා , අවුරුදු තිස් හයක මිනිහෙක් විදිහට  මේ අද නිදහස් වෙලා යන්ඩ  ඉන්නේ .

'' වරෙන් කොල්ලෝ සර් කතා කරනවා ''

බංකුත් පෙරලෙන සයිස්  එකෙන් නැගිටලා ඇතුලට ගියහම තමා අපෝ වෙන්නේ .....ලොක්කගේ දේශනේ..........ආයේ වැරදි කරන්ඩ එපා , ............මෙහෙට එන්ඩ හිතන්ඩ එපා , ......මේ පැත්ත බලාගන බත් කන්ඩ එපා .....එක එක වැඩකට නැති කතා වලින් පස්සේ , 

'' මම ගිහින් එන්නං සර් ''

'' ඔය ඉතින් ආයේ එන්ඩ එපා හුත්තො ''

කාමරෙන් එලියට එන්ඩ මම ඉස්සර උනා , ඔවර්සියර් මහත්තයා කොල ටිකත් උස්සං මගේ පස්සෙන් , යකඩ ගේට්ටුව ලගදි දුන්න පොඩිවෙච්ච , කමිසයයි කලිසමයි ඇදගත්ත මං . බස් එකට කෝච්චියට දුන්න කොළ කැල්ලත් අරන් ගේට්ටුවෙ උන්න මහත්තයා ඇරලා දුන්න ලී ගේට්ටුවෙන්  මම නිදහස් ලෝකයට කකුල තිබ්බා . 

ආආආආ........නිදහස් හුලග . නිදහස් ඉර එලිය . මම දැන් නිදහස් මිනිහෙක්

ඒක අතකට අපරාදේ පිහිය අරගන පොලිසියට නොයා මට 'ඒකිවත්' හොයාගන ගිහින් හත් අට පොලකට බස්සන්ඩයි තිබ්බේ . එහෙනං මම හතලිස් හයෙන් එලියේ