ඇලෙක්සැන්ඩර් ග්‍රෑහැම්බෙල්

ඔන්න ඉස්සර ටික කාලයක් මං වැඩකරපු ආයතනයක හිටියා පිලිගැනීමේ නිලදාරිනියක් ... පොත්ත රතුවට තිබීම සහ කඩ්ඩ පුලුවන් කම ඇරුනහම වෙන නං පුලුවං අල බෝලයක්  තිබ්බේ නැ .... ලොක්කගේ  නෑදැයෙක් නිසා තමයි රස්සාවට ඇරං තිබුනේ , 

කොච්චර මොට්ට වැඩ කලත් හැමෝම හිනා වෙලා මොකවත් නොකියා හිටියා අහිංසක කමට ඉන්න හන්දා ...... අනිත් එක ඉතින් බයිට් එකට ගන්ඩත් පුලුවන්නේ .... විහිලු කරාට තරහවෙන්නෙ එහෙම නැ ... හරිම අහිංසකයි ....

 කොච්චර දෝදුද කියනවනං ... මීටර් 400 ක් විතර ඈතින් තියන ගෙදර ඉදන් වැඩට එන්නේ ත්‍රීවිලර් එකකට දොරකඩින් අතදාල , හවසට ගෙදර යන්නෙත් එහෙමයි  ....කවුරු හරි ඔය පොඩ්ඩ යන්ඩ ත්‍රීවිල් මොකටද ඇහුවහම දෙන්ඩ මරු  උත්තරයකුත් තිබුනා

‘‘අම්මෝ මේ එන වාහන ගොඩ ..මං කොහොමද පාරෙන් එහා පැත්තට පයින්නේ ‘‘

ඔන්න දවසක් කට්ටිය සිකරට් ගහනවා රූප් ටොප් එකේ ... වෙනත් සහෝදර ආයතනයක දෙන්නෙකුත් ඇවිත් හිටියා ..උන් එකෙකුගේ ෆෝන්  එක ඉල්ලගත්ත සමන්ත ..... ගත්තා අර කෙල්ලගේ  ලෑන්ඩ් ෆෝන් එකට

‘‘ හෙලෝ  මට සමන්තට කතා කරන්න පලුවන්ද ‘‘

‘‘ මිස්ටර් සමන්ත නං මේ වෙලාවේ ෂීට් එකේ නැ සර් ‘‘

‘‘ හරි කමක්  නැ සමන්ත ආපුවහම ග්‍රෑහැම්බෙල්ට කෝල් එකක් දෙන්න කියන්නකෝ ‘‘

‘‘ හොදයි සර්  ...සොරි සර්  .... නම කියන්න ආයේ ‘‘

‘‘ මම ග්‍රෑහැම්බෙල් ... ඇලෙක්සැන්ඩර් ග්‍රෑහැම්බෙල් .... දන්නවා  ඇතිනේ මාව ‘‘

‘‘ සොරි සර් ...අහලා තියනවා මතක නැ‘‘

‘‘ හරි ඒකට කමක්  නැ ..සමන්තට කෝල් එකක් දෙන්න කියන්නකො ආපුවහම ‘‘

කියල මේක ෆෝන් එක තියල කට්ටිය එක්ක බක බක ගාල හිනා වෙලා එහෙම ... ටිකකින්  පල්ලෙහාට බහිනවා ... ඉස්සරහින්ම සමන්තයා  ... මොනහරි වැඩකට ආපු කිහිප දෙනෙක්මත්  තමන්ගේ අවස්ථාව එනකං ඉදගන ඉන්නවා පිලිගැනීමේ නිලදාරිනිය ලග.

‘‘ කොහෙද සමන්ත අයියේ  ඔයා යන්නේ ඇලෙක්සැන්ඩර් ග්‍රෑහැම්බෙල් කියල කෙනෙක් කතා කලා .... එයාට කෝල් එකක් දෙන්ඩ කියුවා ඔයාට‘‘

දිට්ඨ ධම්ම වේදනීය

                        


ඒ  ඉස්කෝලේ නිවාඩු කාලයක්  .... ලොකු අක්කා ටල්අම්මලැ ගෙදර ඉදන් අපේ ගෙදර ඇවිත් කොහොමත් එයා එන්නේ  එහෙම කාලයට විතරයි  .... ඒ  ආවත්  නිවාඩුව ඉවර වෙනකං ඉන්නෙත් නැ  ඉක්මනට යනවා  ...... පොඩි කාලේ අපි එක්ක හිටියට කොහොමටත් එයා ඉස්කෝලේ යන්ඩ ගත්ත දා ඉන්නම ටල්අම්මලැ ගෙදර තමා .... එහේ  ඉතින්  එයාට ගෙදරට වැඩිය සැලකිලි ... රජ සැලකිලි කියුවොත් හරි ..ආතට ඇරුනහම  ටල් අම්මගේ ( අපෙ අම්මගේ අම්මා )  ඉදන් ඔක්කොටම සත්තම දාගන තමයි හිටියේ .... පවුලේ හැමෝගෙම  දරුවන්ගේ   වැඩිමලා හින්දා  හැමෝගෙන්ම ලැබුන ආදරේ යූස්කලා කියලයි මට හිතෙන්නේ  ........ එහෙම උනත්  ඒකී ඒ කාලෙත්  ප්‍රතිපත්ති ගරුක ඩයල් එක , ආයේ ඉතින්  හරියි කියල හිතෙන දේ  හරිම තමා  ....  ඒ ඒ වෙලාවට සුදුසු  විදිහට ගේම  ගහන්ඩ ඉගන ගත්තා  තනියම .... අපේ ගෙදර හිටියේ  හරිම  අඩුවෙන්  ....... ඒ උනාට චූටි අක්කට වඩා මට දැනෙන්නේ ඒකිව ........ ඒකි ලග තිබුන මනුස්සකං අරකි ලග නැ  ..... ඔය චූටී  අක්කා මං ලියන ඒවා කියවනවා කියල මං දන්නවා  ............ ඉතින් මට පාන්ද ........... ඔව් ඔව් උඹට තමා කියන්නේ  ......අරකිගේ  මයිලක් වටින්නැ  තෝ ............ ඇයි  මම මෙහෙම කියුවා කියල  මං ආවහම .. උඹ මට ලුණු දාල තේ හදලා දෙන්ඩද.

ගහප් බෙල්ල ගැලවෙන්ඩ

උඹ කියන්නේ  චූටි අක්කේ   .... ආ සමහර විට තමුසේ  මේක දන්නව ඇති  ......... ඒ දවස් වල මං ඉස්කොලේ යන්ඩ ටල් අම්මලැ ගෙදර ... තමුසේ  අනුරාධපුරේ  අපේ ගෙදර ... සාවස්තිපුර තිස්සෙට යනවා  ......... තාත්ත වැඩියෙන්  ආදරේ මල්ලිටයි ඔයාටයි  හන්දා  ලග තියාගන  අපිව  රුවන්නැලි  දැක්කුවනේ...  ඒකත්  මරු වැඩේ  කියන්නේ...........   හරිනං එයා අපිව දක්කන්ඩ ඕන  තල්දුවේ  .... එයාගේ  මහ ගෙදර  ... ඒත්  දැක්කුවේ  අම්මගේ  මහගෙදර .............. අපි දෙන්නා  එහේ  ඉතින් .... මාව ඉස්කෝලෙට දාන්ඩ ටල්අම්මා නං  ආව බවක් මතක නැ ............ අනේ ඉතින් සුදුමාම  තමයි  ගොඩක් වෙලාවට ගෙනත් දාන්නේ .. එහෙම නැත්තං චූටි පුංචි ........... එහෙමත් නැත්තං  බටංගල ටෙක් ගියේ නැත්තං චූටී මාමා ....... දවල්ට එක්කං  යන්ඩ  එන්නේ  .. ගොඩක්  වෙලාවට ආතා  .......... ඒ වෙනකොටත්  ආතා  පැන්ෂන්කාරයනේ  ... සමහර දවසට ... ආතා ඉස්කෝලේ ගාව ඉන්නේ සිමෙන්ති බැග්  එකක් ඇරං  .. ඒක අස්සේ  තියනවා  හබරල කොලේ ඔතපු  හරක්මස්  පාර්සලේ

වැඩට ගිහින්  උදේ  ගෙදර එන්ඩ පරක්කු උන දාට නං  ඔන්න කළුමාම  මස්  අරං එනවා ... ඒ එක්ක බටර් පාං ගෙඩියක්  හරි  .... සැන්විච් පාං වගේ  පෙට්ටි  පාං ගෙඩියකුත්  අරං එනවා  ,  ඒක අච්චු  පං එකක්  නෙමෙයි  ............. මට දැං හිතෙන්නේ  ඒක  ඒ කාලේ  සැන්විච්  පාං එක.....

සමහරක් දාට මම ඉස්කෝලේ යන්නේ  ලොකු අක්කත් එක්ක එහෙම දාක මාව ඉස්කෝලෙට දාල ඒකී සෙන්ටල් එකට යන්ඩ හදනකොට මම ඇඩුවා ඇඩිල්ලක් .... පස්සේ  කවුද නැන්ද කෙනෙක් ( රුවන්වැල්ලේ හිටියේ නැන්දල මාමල  , අනුරාධපුරෙත් එහෙමයි  , වතුපිටිවලට , මහරට ආවහම හිටියේ ඇන්ටිල අංකල්ලා ) ... මට රුපියල් දෙකක්ම දුන්නා කියහංකෝ  .... මං ඒකෙන්  පන්තියේ  කෙල්ලන්ට සීනී බෝල ඇරං දුන්නා.

ඔහොම ටික කාලයක් ගිහින්  ආයේ මාව අනුරාධපුරේ දැම්මනේ චූටි අක්කා  එක්ක  තිස්සෙට  යන්ඩ ..එහෙනුත් ඇවිත්  ...අපි වතුපිටිවල ඉදලා චුටි අක්කව සංඝබෝදියටයි  මාව යටියන කනිස්ටෙටයි දැම්මා  ... පස්සේ  මහරට ආවහම  ..චූටි අක්කා මහමාය එකට දාල මාව නැලිගම කනිස්ටෙට .... මං ගොනා කියල තීරනේ කරේ කොහොමද දන්නැ අපේ මහ ඩබල ... එහෙම මූණ බලුවහම හරකෙක් කියලා දැනුනනං  අහවල් එකට ඉස්කෝලේ  දැම්මද .... මූණ බලලා දාන්ඩ තිබ්බේ ගැරිජ් එකක වැඩ පුරුදු වෙන්ඩ.

( සමහර විට ඇති දැඩිකල ඩැඩීත් මේක දකි )

ඔන්න ඔය කාලේ දවසක ලොකු අක්කා අපේ  ගෙදර ඇවිත්  ... ජෙලි හදන්ඩයි යන්නේ  .... අපිට අයිස් පෙට්ටියක් නැ  ... පාට තුනකින්ද කොහෙද පැකට් ගෙනත් .... එව්වා   හදන්නේ  මුහුදු ශාක වලින් කියලත් කියුවා .... අල්ලපු ගෙදර සේනක ඇන්ටිගේ  අයිස් පෙට්ටියට දාල මුදවලා  දෙනවද කියලත් කලින්ම අහලා තිබුනේ.

දැං ඔන්න ලොකු අක්කා  කුස්සියේ  හීටරේ  ලොකු  භාජනයකට ගහලා  ...  මම ඉස්සරහා  කෑල්ලේ ඉන්නවා , ඔය අස්සේ  අපේ චූටි අක්කා මට මොකක්හරි අලුගුත්තේරු කමක් කරලා  ...මං පයිං එකක් කෙලලා ඇරියා  .. වැදුනේ  යටි බඩට ... මේකි නැති අමාරු කමක් ඇරං  බෙරිහං දීගන ඇදගන වැටුනා  ... අපේ මව් යානේ මගේ  කර අඹන්ඩ වාගේ සෙට් වෙලා මගේ ඇගට කඩා පයිනකොට පිටි පස්සෙං  දුහලා කොහේ හරි යන්ඩ ... කියලා මං කුස්සිය පැත්තට දිහුවා ... ලොකු අක්කා  අර ජෙලි හදන්ඩ ගහපු  වතුර එක  ඉස්සරහට කරලා අල්ලගන ගෙයින් පිට උසකින්  තිබුන කුස්සියෙන් එලියට බහිනවා .... ඒ උසින්ම තිබුන  ගෙදර පිටි පස්ස දොරෙන්  මම එලියට පයිනවා  මම අඩිය තියන්නේ  අඩියක් විතර  පාතින් තියන සිමෙන්ති  පොලවට ... දොරවල් දෙක අතරේ  පරතරය අඩි තුනක් නැ

ලොකු  අක්කා  තොලකට හපාගන  එක අතකින්  ඉස්සරහට දික්කරන්  එන  ලිටර්  තුනක්  හතරක්  විතර තඩි  මහර බාල්දි පාටියේ  තලාපු  ඇල්මේනියං ජොග්ගුවටම තමයි මම පැන්නේ  ... ලොකු අක්කා ආරක්සාව සහ පරිස්සම ගැන හිතලා  අතත්  වැහෙන්ඩ  රෙද්ද දාගන හිටපු  හන්දා ( එහෙම තමයි එයා කියනවා ඇහුනේ )  හරි මොකක්හරි  හන්දා ඒකිට මොකවත්ම නොවී  අර නටන වතුර  ජොග්ගුවම මගේ  වැඩිපුර වම් පැත්තට බර වෙන්ඩ ... බෙල්ලෙං පල්ලෙහා ... චූ කුරුල්ලා  එක්කම  තේමාගන වැටුනා  ..... කෑ ගහගන  උඩ පයිනවත් එක්කම ....  මට මතක් උනේ   විදුසරේ   හෝ  විජය පත්තරේ  තිබුන ලිපියක්  ........... මම දිහුවා  අපේ  වතුර පුරවාගන්න ටැංකිය ලගට .... වේදනාව ඉවසගන නාගන නාගන ගියා  ... කලිසමත්  ගලවලා දාගන  .....  මට මතක හැටියට  ඔය පත්තරවලට  ඒ කාලේ  චානුක වත්තේගමයි  .... නාලක ගුනවර්ධනයි දෙන්නත්  ලියුවා .... පස්සේ  ඉතින්  ඔය නාන වැඩේ  ලොකු  අක්කා අනුමත කරා  ... නැත්තං  අපේ  අම්මයි අහල පහල ගෑණුයි  අනං මනං  උළලා  වැඩේ වන කරනවා  ....

පස්සේ  දැං මට හරි  වේදනාවයි  ...ලොකු  අක්කා  අලුත් රෙදි  දාල මාව ඇදේ  දැම්මා  ... අම්මද කොහෙද ගිහින් ෂර්ලි අංකල්ව එක්කං ආවා  .... එයා මේල්  නර්ස්  කෙනෙක්  ... මංගලගෙයි .... ආසිරිගෙයි   .... තාත්ත ........... උන්ගේ  අම්මා නං මෙලෝ රහක්  නැ .... ඒකට  ෂර්ලී  අංකල්  ........ ඔව් බං   ඔව්  මේල්  නර්ස්  කෙනෙක් උනාට පොන්සියෙක්  නෙමෙයි... ..එයා  මට බෙහෙත්  කලා  ... බෙල්ලේ  ඉදං  ඉනෙන්  පහලට යනකං   හම ගියා  .... රෝස පාට උනා  .... හැබැයි  අදටත්  එක කැළලක්  නැ  ... ඒ පින ෂර්ලී අංකල්ට ........ පස්සේ  එයාම තමා කියුවේ   .... අපේ  තාත්තට  ... රත්නේ  ගං කුකුලෙක්  ගෙනත්  හම ගහලා  ගෙදර හදලා  .. ගාපං කුකුල් තෙල් කියලා .............. ඒකෙන්  තමයි   කැළල් මැකුනේ

අපේ  අම්මා  ඒ වැඩේ  කලේ  මෙහෙමයි   , ෂර්ලි  අංකල්  කියුව විදිහට මේක තමයි හරි  ක්‍රමය

ගං කුකුල්  හම හොදට හෝදලා  අැල්මේනියං  තැටියක අලවනවා  , ඊට පස්සේ  තද අව්වේ  තියනවා  ... ඒවා වේලෙනකොට  ඇල කරපු කෙක් හරි රබර් රොටි හරි  තැටිය දිගේ  පාත පැත්තට බහිනවා  පිරිසිදු කුකුල්  තෙල්  ...කකාරලා ගන්න එව්වායේ  නියම ගුණය නෑලු


ඔහොම  මං ඇදේ  දපලා ඉන්නකොට අපේ චූටි අක්කා ඇවිත්  මට කියනවා

‘‘ තොට හොද වැඩේ  මට ගැහුවට තමයි  ඔය දිට්ඨ ධම්ම වේදනීයම පල දුන්නේ  කියලා ‘‘

ඔය ඔස්සේ  මං හිතුවා හැබෑටම තමන්ගේ  සහෝදරියට පය උස්සපු  නිසාද මේක උනේ  කියල , එතකොට තමයි  ... මේ   අතීත කතාව මට මතක් උනේ.  ඒකත්  ටල් අම්මලැ ගෙදරට සම්බන්දයි.

එහේ තිබුනා මේස අල්මාරියක්  ... තාමත්  ඇති මයේ  හිතේ  දැං අවුරුද්දකට විතර කලිනුත් ආතගේ  මල ගෙදර ගියාට මට මතක නැ ඒක තියද කියලා , ඒක කලුවර ලී වලින්  හදපු එකක්ද කොහෙද.... නැත්තං කුනු සහ දුං වැදිලා කලු වෙලා ඇති... පට්ට පරණ එකක්

ඒ ගෙදර හැමෝම පොත් පත් කියවනවා .... ආතා පවා ඔය පිරිත් පොත්  මන්තර පොත් වලට හෙන ලැදියි ... ටල් අම්මානං  කියවන බවක් මතක නැ ... අනිත් හැමෝම  රුවන්වැල්ල පුස්ථකාලය පාවිච්චි කරන ඩයල්.

කළු මාමගේ  රස්සාව  නිසා ඒ ගෙදරට ඕන තරං රෙස්  කොල ලැබුනා  ... ඒ නිසා වෙන පත්තරයක්  උනත්  මොකවත්  ඔතන්ඩ නොගෙන ඔය  මේස අල්මාරියේ  තමයි නතර වෙන්නේ .. පුස්තකාලයෙන්  ගේන පොත්  හැර  වෙන ගෙදරට එන ඕන දෙයක්  ඕක අස්සේ ... එහේ ඉන්න කාලේ  මට අල්ලලා යන එකක්  ලැබුනත් ඒක අස්සට ... ලොකු අක්කගේ  සමුදුර  පත්තරත්  ඕක අස්සට දානවා ...

ඉතින් එහේ ඉස්කෝලේ  යන එක නවත්තලා  අපේ ගෙදර ඉදං  ඉස්කෝලේ  යන කාලෙක නිවාඩුවට එහේ ගිහින්  වෙච්ච සීන්  එකක්  මට  දිට්ඨ ධම්ම වේදනීයම පල දුන්නද කියලා හිතුනා   චූටී අක්කාගේ  කතාවෙන්.

ඒක මෙහෙමයි  .... දැං ඔය නිවාඩු කාලේ ගමේ ගියහම .. මට ඔය ගහේ කොලේ  ඇලේ දොලේ  වැඩක්  නැත්තං  ..... කියවපු  නැති පොතක්   ගෙදර  ඉන්න අය  ගෙනත්  අතට අහුවෙන තැනක  නැත්තං .. මං අදින්නේ  ඔය මේස අල්මාරිය ... ඒක අස්සේ  තියනවා ..... ..පරණ සෝවියට්  දේශය  ..සගරා හිටං  .... ඔහොම මම දවසක්  ඇද්දා  .... කලින් පාරක  මම දාල ගිය මොකක්හරි  තියනවද බලන්ඩ.

‘‘ ටල්අම්මේ  මේ  මේක අස්සට මීයෝ  රිංගලා  ඔක්කොම කාල ‘‘

‘‘ උඹ මොකටද  ඔවවා අදින්නේ  ..මාමලගේ  පුංචිලගේ  පොත් ඔය තියෙන්නෙ‘‘

‘‘ කාගෙ උනත් වෙන්ඩ ඕන හරිය වෙලා මේ ‘‘

‘‘ඕක වහලා තියහං  ... අදින්ඩ එපා  ... උඹ ඔවා කාබාසීනියාකරලා දැම්මහම මට කනක් ඇහෙන්ඩ නැ ‘‘

‘‘ මේ නැගිටල බලන්ඩ  පැටව් හිටං දාල ‘‘

ඔන්න ඉතින්  හිරමනේ උඩ ඉදන්  කඩ කඩා උන්න කැරංකොකුද කොහෙද පැත්තකට දාපු ටල් අම්මා නැගිටලා ඇවිත්  අර මේස අල්මාරිය සුද්ද කරන්ඩ ගත්තා  .......... කාල දාපු  පොත් ටික වෙනමම බිමට දාල හොද ටික මගෙත්  උදව්වෙං  දුවිලි පිහදාල සුද්ද කරපු  අල්මාරිය අස්සේ  පිලිවලට අඩුක් කරලා  ... රෙදි පාං කඩයක්  එක්ක කොහොල්ලැ ගුලියක් ගුලි කරලා  ... මීයෝ  කාපාගන ආපු අල්මාරියේ පිටි පස්සේ  ලෑල්ලේ හිලට හිරකරලා  .... ඔන්න ඔය ටික ගෙනිහිං අගල පල්ලෙහාට විසිකරහං කියුවා.

දැං අර  විනාස කරපු කඩදාසි  ගොඩේ  රෝස පාට මී පැටව්  පස් දෙනෙකුත්  ඉන්නවා  .......... කාල තියන  පොත්  පත්තර අතරේ  මගේ  ඒවත්  තියනවා ......... තව මං කැමති ඒවත්  තියනවා  ......... වෙන විශේෂ උපදෙසක් මට ලැබුනෙත් නැ .............

මම ඔය ටික ඇරගන එන ගමං  ....... ගිනි පෙට්ටියත්  ඇරං ඇවිත් කුනු විසිකරන අගල ගාවින් තියලා ඒකට ගිනි තිබ්බා .......... ටික වෙලාවකින් චීස් පීස් ගාල මී පැටව්  පිච්චුනා  ... චුට්ටක්  විතර ඉදිමිලා  ... චුට්ටක් විතර දුඹුරු පාට උනා ... මං ඉදල ගෙනත්  ඒ ඉතුරු උන සුන් බුන්  ටික අගල පල්ලෙහාට තල්ලු කරලා දැම්මා.